"Zamanla yerleşir yaşadıkların, yeniden konumlanır, çoğalır anlamları, önemi kavranır.
Bir zamanlar anlamadan yaşadığın şey, çok sonra değerini kazanır.
Yokluğu derin ve sürekli bir sızı halini alır.
Oysa yapacak hiçbir sey kalmamıştır artık.
Mutluluk geçip gitmiştir yanınızdan.
Her şeye iyi gelen zaman sizi kanatır"
Yaz Geçer - Murathan MUNGAN
Başlayıp; farkına varmadan bitirdiğimiz günlerden biri. Tek farkı bugün 14 Şubat... Bir şekilde anlam yüklenen, adına hikaye yazılan günlerden biri. Sevgililer Günü. Sevginin gittikçe azaldığı, yaşanmadan es geçildiği ya da birden bire tüketildiği, en önemlisi insan hikayelerinin karmaşıklaştığı ve önemsizleştiği zamanımızda; gerçekten de tek bir güne böyle bir anlam yüklemek oldukça manidar...
Yeni bir güne başlamak, her zaman yaşadığımız, çoğu zaman; fark etmediğimiz o sabah kokusunu içimize çekmek, birbirini görmeden, dokunmadan, konuşmadan bir yerlere yetişmeye çalışan insanları görmek. Son ayların alışkanlığıyla acaba gece yeni bir şey oldu mu heyecanı ile haberleri taramak. Bu da olmaz ki, ne olacak, bu haftada bitti hatta ay ortası geldi konuşmalarını dinlemek. Endişeli başladığımız günler ile... 14 Şubat... 14 Şubat mı?
Yorgun, üzgün, mutlu olduğunda ya da karmakarışık düşünceler arasında yol almaya çalıştığında; gözyüzüne bakmayı unutmak...Unuttuklarımızla, farkına varmadıklarımızla, anlam veremediklerimiz ile...14 Şubat...14 Şubat mı?
Sosyal medya ile bir yandan çoğalan sosyalleşmeler, empati, iletişim eksikliği ve sevgi yoksunluğu ile diğer yandan gittikçe artan sosyalleşememeler, anı yaşama telaşıyla an farkındalığını es geçmelerimiz ile...14 Şubat... 14 Şubat mı?
İçimizdeki eksiklikler, yaşadığımız ülkede günden güne yaşanan kayıplar, kavgalar, susmalar, haksızlıklar, gelecek kaygılarımız ile... 14 Şubat... 14 Şubat mı?
Herşeyin zamanı sadece ‘şimdi’ iken sorgulamak, sorgulamamak. Bir şey yapabilecekken yapmamak ve sadece bakmak.Yapamadığımızdan değil; kimi zaman, sadece yapmamayı seçtiğimiz için teğet geçtiklerimiz ile... 14 Şubat... 14 Şubat mı?
Düşünmek ve sorgulamak istemeden, sadece ve sadece mutlu olmak...Yaşadığımız her türlü haksızlığa karşı, gittikçe kaybetmeye başladığımız özgürlüğümüz ile mücadele etmek sevgi ile...Hissedilen bütün eksikliklere rağmen sadece ve sadece sevmek mümkün mü? Sevgisizlik ile... 14 Şubat... 14 Şubat mı?
Murathan Mungan'ın dediği gibi; "Yaz başıydı gittiğinde. Bir aşkın ilk günleriydi daha. Aşk mıydı, değil miydi? Bunu o günler kim bilebilirdi? "Eylül'de aynı yerde ve aynı insan olmamı isteyen" notunu buldum kapımda. Altına saat: 16.00 diye yazmıştın, ve saat 16.04'tü onu bulduğumda.
Daha o gün anlamalıydım bu ilişkinin yazgısını
Takvim tutmazlığını
Aramızda bir düşman gibi duran
Zaman'ı
Daha o gün anlamalıydım
Benim sana erken
Senin bana geç kaldığını"
Geç olmasa? Ya da erken olmasa? Bir an gelse; bütün 'ülke' sadece ve sadece biraz 'sevgi' olsa... 14 Şubat ne kadar 'manidar' olur...
Ya gerçekten bir gün çok GEÇ olursa? 14 Şubat... 14 Şubat olur mu?