Dünya Edebiyatı’nın…
Ölümsüz imzalarından Fransız yazar Victor Hugo…
Taaaa, “194 yıl önce” yazdığı…
“La Captive” başlıklı şiirinde…
Neden?
Hiç görmediği…
Türkiye’nin incisi bu şehir için…
Şu satırları döktürmüş:
“İzmir, bir prensestir çok güzel küçük şapkasıyla... Mutlu ilkbaharlar durmaksızın onun çağrısına yanıt verir…”
İşte o Güzel İzmir’in göbeğinde…
Siz, biz, hepimiz…
Devasa bir “çukur” ile yaşıyoruz…
Ne zamandan beri?
“1998 Kasım”ından beri…
Tam 25 yıl…
Başka bir deyişle çeyrek asır…
Takvimlerde…
“Prenses İzmir”in hançerlendiği günlerdir o zaman dilimi!
Bugün ise…
“Prenses İzmir”in göbeğindeki “doğal göl” ile yaşıyoruz…
Bi’arkadaşım espri yaptı geçenlerde…
“İster misin, bu pis suyun içinde bir timsah olsun!”
Şaka bi’yana…
Koskoca Sayıştay bile…
Çok değil; bir ay önce…
İzmir Büyükşehir Belediyesi’ne…
“Basmane Çukuru” için şu raporu yazdı:
“Yürürlükteki imar planları doğrultusunda söz konusu taşınmazın belediye tarafından İzmir’e yeniden kazandırılması için kamu kaynağı olan taşınmazın kullanımı sağlanmalıdır…”
Sayıştay, son 25 yıl içinde…
Kimbilir kaç kez yazdı böylesi bir raporu?
***
Peki…
Şu sırada 25 yaşını(!) kutlayan…
İzmir’in “göbeğindeki göl” nasıl oluştu?
Yağmurla, tabii ki…
Temel için…
Basmane’de ilk kazma vurulduğunda…
Takvimler 1998’i gösteriyordu…
O günlerde…
İzmir’in nüfusu “2 milyon 650 bin” olarak kayıtlara geçti…
Bugün…
Prenses Şehir’de “4 milyon 600 bin” kişi yaşıyor…
Nüfus patlamış…
Çukurun temeli atıldığında doğan İzmirliler…
Bugün 25 yaşını geride bırakmış…
Hatta çoluk çocuğa karışmış…
Bugünün o gençleri…
Büyürken babalarına “Basmane Çukuru” için…
“Burası deniz mi?” diye soruyorlardı…
Şimdi onlar çocuklarına Basmane Çukuru için…
Neler anlatıyorlar acaba?
***
Bu yazıyı okuyan İzmir’in genç nesli…
“Basmane Çukuru”nun olduğu yerde ne vardı diye merak edebilir…
“Şehirlerarası Otobüs Garajı” vardı…
İzmirliler…
Kısaca “Santral Garaj” diyordu buraya…
İzmir’e göç edenlerin…
Otobüsten…
İzmir’in taşına - toprağına bastıkları ilk yerdi…
Çoğu, pek sevdiler…
Göçüverdiler “Prenses İzmir”e…
***
“Basmane Çukuru”nun acıklı hikayesine gelince…
Kentin göbeğindeki “çirkin” tablo…
25 yıl önce…
Burhan Özfatura'nın Başkan olduğu 90’lı yıllarda başladı…
Özfatura'nın teşviğiyle…
“Dünya Ticaret Merkezi” kurulması şartıyla ihale açıldı…
En yüksek teklif Güçbirliği Holding’ten geldi…
Holding, belediyeye de hizmet binası vermek şartıyla…
EGS Gayrimenkul Yatırım Ortaklığı ile inşaat çalışmalarına başladı…
Projeye göre…
Burada İzmir’in prestij yapısı yükselecekti…
Temel atıldı ancak…
Seçimi kazanan…
İzmir’in yeni Büyükşehir Başkanı Yüksel Çakmur ve yönetimi…
İzmir İdare Mahkemesi'nde…
İnşaatın durdurulması ve…
İmar planı değişikliğinin iptali için dava açtı…
Yargı kararıyla “Dünya Ticaret Merkezi” inşaatı durduruldu…
O inşaat…
Bir daha yeniden başlayamadı…
Aslında “Kültürpark’ın parçası” olarak kabul edilen…
O 40 bin metrekarelik dev alanın dev temel kazısı…
Her yağmurda…
Doldu… Doldu… Doldu…
Ve…
İnsan eliyle açılan bir “göl” haline geldi…
***
İşin garip yanı…
Çeyrek asırlık süre içinde…
“Prenses İzmir” sırayla…
Burhan Özfatura gibi… Yüksel Çakmur gibi… Ahmet Piriştina gibi… Aziz Kocaoğlu gibi… Tunç Soyer gibi…
Beş büyükşehir Belediye Başkanı gördü…
Hepsi…
Ellerinden gelindiğince “Çukur” ile az / çok boğuştu…
Yeterli miydi?
Bu soruyu aslında o “büyük başkanlar”a sormak gerekir…
Ve…
Görüyoruz ki…
25 yılda bir arpa boyu bile yol alınmamış…
Yazık değil mi bu güzelim kente?
***
Bitiriyoruz…
Neyle?
Duygusal bir “bölüm” ile…
Genç meslektaşım…
İzmirli gazeteci Murat Şahin’in…
11 yıl önce…
Yeni Asır’da yer alan haberinden minik bölüm ile…
O günlerde…
Murat Şahin…
Güçbirliği Holding Yönetim Kurulu Başkanı Kemal Zorlu ile…
Konuşuyor…
Çünkü…
Yine o günlerin İzmir Büyükşehir Belediye Başkanı Aziz Kocaoğlu’ndan…
Bir müjde geliyor:
“Basmane Çukuru'nda gelişme var... İnşallah hallolacak...
Bizim görüşümüz, Yüksel Çakmur'un zamanında yapılan
plana dönmek... Yatırımcılar istediği an adım atılacak…”
O gün…
İzmir’in çok sevilen sanayicisi ve o projenin ortağı Kemal Zorlu…
Çok mutlu oluyor…
Ve…
Murat Şahin’e şöyle diyor…
“Yeni imar planının ardından inşaata başlarız… Ölmeden Dünya Ticaret Merkezi'nin tamamlandığını göreceğim…”
Ne var ki…
Aradan 12 yıl geçse de…
Kemal Ağabey’in ömrü yetmiyor…
Dokuz ay (26 Mart) önce…
73 yaşında…
Tedavi gördüğü hastanede hayatını kaybediyor…
Ne acıdır ki…
İzmir’e kazandırmaya çalıştığı…
Devasa bir projenin…
Tamamladığını göremiyor…
Aslında…
“Basmane Çukuru” hala…
Sizin… Bizim… Hepimizin…
Tanıklığında…
Kemal Zorlu nasıl bıraktıysa hala aynen öyle…
Prenses İzmir adına…
Ne acı!
Nokta…
Sonsöz: “Hiç şaşmayan saat gibi işler durur kader ve hiç kimse ne kaderini değiştirebilir ne de kaderinden kaçabilir… / Anonim…”