Türkiye’nin “ender” rastlanan belediye reislerinden!
Hayatının kıblesine…
“Öğretmenlik” mesleğini yerleştirdiği için…
Ödemişliler, O’na hep…
“Hocam…” diyor…
Oysa, koca bi’nesil çeyrek asır önce…
O’nun öğrecisiydi…
Şimdi 25 yıl önceki o öğrencilerin çocukları…
Artık…
O’nun öğrencisi değil ama her biri aslan gibi delikanlı hemşehrisi…
***
Benzerini dahi göremeyeceğiniz…
Bir siyasi tablonun kahramanıdır…
İzmir’in “Efeler Diyarı”nın başkenti Ödemiş’in Reisi Mehmet Eriş…
Hayatın hep “gülümseyen” yanını seçmiş bir entellektüeldir…
Bunu Ödemiş’in her yaştan efesi, iyi bilir…
O’nun bulunduğu ortamda…
“Başkanım…” nidası, “Hocam…” seslenişi kadar kutsaldır…
Geride bıraktığımız hafta…
Ödemiş’in bayramı vardı…
Efeler Kenti’ni…
İktisadi açıdan bir adım daha zirveye taşıyacak olan…
Entegre Katı Atık Tesisi’nin açılışına katılan CHP Lideri Kılıçdaroğlu…
Başkan Mehmet Eriş’i, göklere çıkardı…
“Mehmet Hoca”nın adaylığı için…
Ne kadar isabetli bir karar verdiğini…
Dağa, taşa hatta kuşlara anlatmak ister gibiydi…
Bunu yaparken…
Büyük Başkan Tunç Soyer’i de gururlandırdı…
Dedi ki:
“İki başkan el ele verdiler, böyle bir tesisi ülkemize kazandırdılar... Ödemiş Belediye Başkanımız, (Övünmek yetmiyor önemli olan gereğini yapmak) dedi… Gereğini Tunç Başkan yaptı ve Ödemiş’in hizmetine bu tesis sunuldu... İkisine de yürekten teşekkür ediyorum…”
***
Yetti mi, yetmedi!
Mutlandıran bu ifadenin satır aralarına gizlenmiş…
Ödemişli olmanın…
Dayanılmaz mutluluğu vardı…
Sahi…
Pandemi sürecinde koskoca katı atık tesisi nasıl bitirilmişti?
Formül aramaya gerek yoktu…
İnanmak yeterliydi…
Ancak “azimli olmak” da şarttı!
***
(İnanmak ve azimli olmak insan ruhunda yeşerir… Bu özel duyguyu daha iyi anlatmak için 30 yıl öncesine gidelim… Sonra yine bugüne döneriz…)
***
Ha’ni…
“Kader kimseye haber göndermez!” derler ya…
Çok doğru…
Takvimler, 1994’ü gösterirken…
(Taaa, 27 yıl önceydi…)
Pırıl, pırıl 36 yaşında idealist bir öğretmendi…
Siyaset, hep kalbinden geçiyordu…
Üstelik Eğitim-Sen’in Ödemiş Başkanıydı…
O tarihte…
CHP kapandığı için Sol’daki Ödemişliler SHP’de buluşmuştu…
“Adayım…” dedi; kararlıydı…
Ne yazık ki…
900 oyla seçimi kaybetti ama yılmadı…
Öğretmenliğe devam etti ama…
Aynı zamanda bir başka rekorun sahibi oldu…
O tarihten bugüne gerçekleşen beş yerel seçimin tamamında…
Ya aday oldu ya da aday adayı…
1999 Yerel Seçimleri’nde muradına erdi…
Efeler kentinin Reisi oldu…
Dünya kadar hizmetin altına şehr-i emin olarak imza attı…
Şaşırırsınız…
Şehit ailellerinin evine suyu bedava verdi…
2004 seçimlerini kaybetti ama asla köşesine çekilmedi…
Nihai yerel seçim (2019) gelip, çattığında…
“Yemin olsun. son kez…” dedi…
Bir daha aday oldu…
Belediye Başkanı seçilmesinin (1999) üstünden 20 yıl geçmişti…
Kırdı, geçti ortalığı…
36 yaşında “başkanlık yarışı”na giren…
41 yaşında ilk kez “Ödemiş’in Reisi” olan…
61 yaşında ikinci kez aynı koltuğu kazanan Mehmet Eriş’e…
Kılıçdaroğlu şöyle seslendi:
“Belediye başkanımız Ödemiş’i, Türkiye'ye çok iyi anlattı… Bu bereketli toprakları cennete dönüştürmek zorundayız… En büyük görev de O’na düşüyor…”
Ödemiş’in Reisi Mehmet Eriş’in…
Kılıçdaroğlu’nun gözlerinin içine bakarak verdiği söz unutulacak gibi değildi:
“Bize, (Kimseye ayrım yapamayacaksınız, halkın derdine derman olacaksınız…) dediniz... Biz de buna söz verdik... Efe sözü, öğretmen sözü diyerek, bugüne kadar genel başkanımızın başını öne eğecek hiçbir davranışta bulunmadık… Hem doğayı hem çiçeği hem böceği koruyoruz…”
***
Ödemiş’in Reisi…
Her konuda desteğini esirgemeyen…
Büyükşehir Belediye Başkanı Soyer’i de unutmadı…
“Tunç Soyer, seçim öncesinde ikinci cemreyi Ödemiş’te başlatmıştı... Dersine o kadar çok iyi çalışmıştı ki; ben öğretmen olduğumu sanıyordum ancak öğrenci olduğumu gördüm… Tunç Başkan’la çok çay içtik, kahve içtik; ayrılmadık ama ayran da içtik… Küçük Menderes’teki çiftçiyi milletin efendisi yapmaya ant içtik…”
***
Bitiriyoruz…
Ödemiş’in Reisi Mehmet Eriş’in…
Öğretmenliğin bahşettiği…
Bilime inanmanın ve…
Öğrenmeye susamışlığın…
İnsanoğlunda yarattığı…
“Ha’di, bitirelim şu işi…” heyecanının…
Türkiye’nin her köşesinde…
Yaşaması ve yaşatılması…
Ne kadar güzel olurdu; di’mi?
Nokta…
Sonsöz: “Her zorluğun sonunda doğan bir ışık vardır… Eğer elleriniz dikan yaralarıyla kan revan içinde kaldıysa güle dokunmanıza çok az kalmış demektir… / Hz. Mevlana…”