Allah bilir…
Belki daha acıklı sokakları var İzmir’in…
Ama kent merkezinde olup da…
Tarihi özelliğe sahip kimliği ile…
Kent yöneticilerinin bu kadar umursamadığı…
Daha beteri…
Yok sayılan bir başka sokak var mı?
Tartışılır…
***
“Kurtarın beni…” diye sessiz sessiz ağlayan sokağın adı…
“Şehit Nihatbey Caddesi”…
Bahribaba’nın üstündeki Şato’dan başlar…
Mithatpaşa Meslek Lisesi’nin yanındaki hamama kadar devam eder…
Dar sokaktır…
Bazı noktalarda beş metre ya var, ya yok…
Eskiden otobüs bile geçmezdi…
Ulaşım taksi dolmuşla sağlanırdı…
Hatta netameli sokak olduğu için “şoför sınavı” bile orada yapılırdı…
***
Bir tarafında Hatay’dan inişi sağlayan merdivenler…
Bir tarafta Mithatpaşa Caddesi’ne ulaşımı sağlayan merdivenler…
Adeta “merdiven cenneti”…
Zaten bu nedenledir ki…
Bir asır önce “Tarihi Asansör” yaratılmıştır…
Arada oturan vatandaşlar bir nebze olsun rahat edebilsin diye…
Mithatpaşa Caddesi’nden asansör’e binen…
Kendisini iki dakika sonra İzmir Körfezi’ni en güzel gören…
Sakız evler cenneti Şehit Nihatbey Caddesi’nde bulur…
***
Semtin adı “Halilrıfat Paşa” olarak işaretlense de…
Vatandaşın ağzı alışmış hep “Halirifat” diye anılır…
Hala sakız tipi eski evleri çoğunlukta ama…
Onlar da bir bir yıkılıyor…
Lebi derya Körfez manzaralı apartmanlar yapılıyor…
Yeni bir dairenin fiyatını sordum; “900 bin lira” demezler mi?
Yav, önünden iki araç yan yana geçemiyor…
Nasıl “1 milyon lira” olur?
Evlerin fiyatı böylesine uçuşa geçmiş ama…
Kimse “Nedir bu sokağın hali?” diye sormuyor…
Sabah Konak’a inmek bir mesele…
Akşam eve dönerken ayrı bir çile…
***
Tümsekler… Çukurlar… Hafriyat kamyonları…
Bi’takıldınız mı bu sokakta çöp arabasının arkasına…
Yandınız demektir…
Hele o minik belediye otobüsleri karşı karşıya geldi mi…
Geç geçebilirsen…
***
Bu sokak en son ne zaman sağlıklaştırıldı?
Hangi belediye başkanı zamanında elden geçirildi?
Kimse hatırlamıyor…
Hatırlanan tek olay…
İki işçiye mezar olan…
Üç yıl önceki çöp kamyonu kazası…
***
Geçen hafta geceyarısından sonra sokakta yangın çıktı…
İtfaiye giremedi Tülov Köşkü önünden…
Garibim itfaiye erleri…
Park eden araçları kaldıracağım diye…
Yangın mahalline zor ulaştı…
***
Halbuki…
İzmir’in ilk askeri hastanesi o bölgedeydi…
İlk Yahudi Mahallesi o mıntıkadaydı…
İzmir’in denize nazır ilk köşkleri o sokak üstündeydi…
Belki de…
Dünya üzerinde “Evime asansörle gidiyorum” diyebileceğimiz tek semt…
Şimdi…
Ağlıyor, acıklı haline…
Bakımsızlıktan… İlgisizlikten… Kalpsizlikten...
Bin kere yazık oluyor “Şehit Nihatbey Caddesi”ne…
Sonsöz: “Gidemediğin yer senin değildir…