Altılı Masa sakin, ama tutarlı adımlarla hedefe ilerliyor.
Hedef belli; değişim.
Yüzyıllarca hiç değişmeyen gerçek!
Kamuoyu araştırmaları da halkın bu değişimi istediğini gösteriyor.
Ama.. İktidar kanadı elbette bu gelişmelerden hoşnut değil..
Geniş kapsamlı uzlaşmadan..
Taşın altına birlikte el sokma kararlılığından..
Seçim, anayasa değişikliği ve başörtüsü konularında toplumun sesine kulak verme arayışından..
Denilen şu: İlla tek adam olsun..
Ülkeyi bir kişi yönetsin..
Oysa Altılı Masa’nın belki yurttaşlarca da en çok takdir edilen yönü; ortak ses, ortak heyecan ve ortak karar mekanizması..
Bu çerçevede büyük ölçüde Altı Lider arasından ya da onların ortak kararı ile çıkacak bir Cumhurbaşkanı adayı ülkeyi birlikte yönetecek.
Tabi ki kararlar bu Altı Liderin ortak tavrı ve uzlaşması ile alınacak.
Buradan vesayet yorumu nasıl çıkıyor; şaşırıyorum!
Siyaset bu kadar sığ ve üretkenlik fakiri olmamalı!
Cumhurbaşkanı olacakmış da diğer liderler de söz sahibi olunca “açığa düşecekmiş”!
Tam “söze bakarım söz mü’’ vakası!
Neyse ki toplum “kısır siyasetçiler”in önünde..
Geniş mutabakatı da, ortaya konan özveriyi de görüyor.
O yüzden Altılı Masa’ya destek büyüyor.
En çok da “tek adam” yerine “çok sesli – demokratik” anlayış nedeniyle..
Hadi son sözü söyleyeyim; bir elin nesi var, altı elin sesi var..
Demokrasi; hak - hukuk - adalet, insan hakları, ekonomide eşit ve doğru paylaşımı, eğitim, sağlık ve kalkınma konularında evrensel standartları yükselten sesler..
Elele.. Daha mutlu ve gelişen Türkiye adına..
Atasözü de öyle söylemiyor mu; “Bir elin nesi var; iki elin sesi var”..
İlle de bu 6 sesten uyumsuzluk bekleyenlere halkın da sevdiği bir yakıştırma ile son noktayı koyalım:
Evet; “Bir elin nesi var; altı elin (millet adına) daha güçlü sesi var!”