"Her şey perde açılmadan bitmelidir.
Biter de..
...................
Ne uykusuz geceler, ne yoksunluklar yığılmıştır üst üste... Ne tekrarlar, sürçmeler, acı-tatlı anlar yaşanmıştır, ne bitmez gibi gelen çalışmalar yapılmış, ne çatışmalar olmuştur... Ama bütün bunlar 'perde açılmadan' olmuştur... Artık ziller çalmaktadır. Sahne ışıklarını hazırlamanın zamanıdır. Kondüvit yavaşça seslenir mikrofona odasında: Perde..."
Oyun başlamıştır...
X
Bir oyunun son evresidir usta sanatçı-yazar Fikret Tartan'ın "Altmışında Bir Taze_V" kitabında sözünü ettikleri...
X
O yaşamını tiyatroya adamış bir emekçi...
O metin yazarlığı, rejisörlük, spikerlik evrelerini başarıyla geçmiş bir usta...
O radyo oyunlarının yaratıcılarından...
O İzmir Devlet Tiyatrosu'nda başarılı bir dönemin yöneticisi; Karşıyaka Sahnesi'ni kazandıran isim...
O tiyatro emekçilerinin direnişlerinde ön saflarda yer tutan bir eylem adamı..
O Devlet Tiyatrosu tarihini kimsenin önemsemediği kadar değerli bulan, yaşamını tiyatronun tarihine ışık tutacak eserlerle donatan duyarlılıkta bir yazar...
O yaşamını daha bir anlamlı kılan "Aşk anlatılmaz yaşanır" dediği Melek Tartan'ın eşi; ve gazeteci-politikacı-şair oğul Hakan Tartan'ın Babası...
Yaşamını insan sevgisiyle donatmış Fikret Tartan'dır o...
X
Tarihten düşen her yaprak, yitirdiğimiz her değer...
Bir anılar yığınıyla geçiyor gözlerimizin önünden...
"Fikret Baba"nın ölüm haberiyle birlikte sarsılırken, birlikte geçen günlerin-saatlerin değil...
Yılların birikimi patladı yüreğimde!..
Meğer ne çok alışmışız birbirimize...
Biz ne denli dost-arkadaş, kardeş ve hatta "baba-oğul" ilişkisi kurup büyütmüşüz...
İnsan yitirdiği değerlerin ardından daha bir ayırdına varıyor yaşadıklarının...
Anılardır insanı yaşatan istenmeyen elvedalarda...
"Fikret Baba"nın gidişiyle de bir dönem kapandı...
Ve perde kapandı...