Bu satırlar Menemen’in talihini değiştiren, ol gizli hazineyi açıp “gülzar” eden Başkan Aydın Pehlivan ve tüm emektaşları için yazılmıştır…
***
Menemen’de sadece bir şey değişti.
Ama sonra her şey…
***
Foça’ya, Aliağa’ya ya da Bergama’ya giderken geçtiğimiz suskun bir yol üstü şehri değil artık Menemen…
Kaybettiği yıllara inat “Ben buradayım” diyerek kendini gösteren, hatta bırakın göstermeyi, haykıran bir şehir şimdilerde Menemen…
Ne değişti de bu suskunluk bir haykırışa dönüştü sizce?
“Binlerce yıllık tarihim, mümbit ovalarım, el emeği sanat eserlerim, kültürel birikimlerim, ekmeğim, aşım ve fedakâr insanlarımla ‘ben buradayım, işte karşınızdayım’…” diyen Menemen nasıl oldu da çok kısa bir sürede İzmir’in gözdelerinden biri oldu?
Sadece iki buçuk yılda gelinen bu nokta, bendini çiğneyip aşma ve kabuğunu kırma meselesi aslında bir başarı hikâyesidir…
Bu başarı hikâyesi kendinden öncekilerin borçları yüzünden (ibret olsun diye) hala “Tahta Sandalye” li bir makam koltuğunda oturan şimdiki Belediye Başkanı Aydın Pehlivan’ın doğup büyüdüğü şehre yani Menemen’e Sevdası’nın bir yansımasıdır.
***
Tarih merakım sebebiyle erken yaşlarda tanıştım ben Menemen’le. Şehidimiz Kubilay’ı ve o elim olayı araştırırken…
Sonra ötelerin ötesinde bir Menemen’le karşılaştım…
Evvela Şehit Kaymakam Kemal Bey kalktı o kıpkızıl topraktan…
Sonra Evlioğlu Emin Bey, Arap Hasan, Bombacı Ali Çavuş, Arap Ali Osman Efe, Parti Pehlivan, Koca Veli, Fodulaki Mustafa ve Sarı Efe derken direnişe geçen Kuvva-i Milliyeciler birer birer dirildi. Onurlu geçmişimizin hatıraları arasında, bir dağ gibi yükseldi o bayrak insanlar…
Hepsi birer kültür bakiyesi olan Menemen Camilerini, Taşhan’ı, Evliya Türbelerini, Kiliselerini ve antik eserlerini gördükçe “Saklı Bir Kültür Şehri” ile tanıştım.
Hele hele Hantuman, Kostak Ali ve Süslü Jandarma Zeybekleri’nin havasında Efelenince insanımızın vakar ve asaleti ile karşılaştım…
“Be hey dedim”,
“Be hey kanım gibi kıp kırmızı toprak!
Be hey Efelenen şehir!
Sen ne adamlar yetiştirirmişsin de destanlar bile azametlerini yazamamış…
Ozanlar dahi bilirmiş de bu hazineyi, sadece kendilerine saklarmış…
Be Hey Menemen!
Be hey Koca Yürekli Şehir!
Haydi! Şimdi saklan da görelim seni…
Becerebilirsen, gizle de görelim hazinelerini!”
***
Dedim ya Menemen’de bir şey değişti, her şey değişti!
Menemen’in makûs talihini yenemeyen, bunca kıymetini görmezden gelen, yıllardır Menemeni ve Menemenlileri hapsedenlere ne denir bilmem ama bugün, hem de sadece 2,5 yılda Menemen’in kaderini değiştiren Adam için çok şey söyleyip, çokça dua etmek gerekir.
Çünkü değişen ve güzelleşen sadece bir ilçenin kaderi değildir.
Geçmişiyle barışık, insanlarını ayırmadan hepsiyle kol kola; değerlerinin farkında ve hedeflerine kilitlenmiş bir Menemen’de yaşayan herkesin kaderi geleceğe doğru gülümsemektedir…
O parklar-bahçeler, ihtiyacı olan herkese ulaşan yardım elleri… Yaşlıların bakım ve destekleri… Çağın ötesinde ilim merkezi kütüphane projeleri… Gençlik Merkezleri… Dünyanın dikkatini Menemen’e çeken festivalleri ve tabii ki de Uluslararası Çömlek Festivali…
Çömlek Festivali dedim ya, biraz duralım…
Hani o Menemen’in kızıl toprağı var ya hani o mümbit, o mukaddes ve o mücevher toprak… İşte bu festival o toprağın dünyaya sesini duyurmasıdır… Mahir ellerin sanatla çağa mührünü vurmasıdır…
Bu festival uluslararası kimliği, organizasyon kalitesi, hacmi ve muhtevasıyla Menemen gibi birçok değeri olan ilçemize de çok yakışmıştır hani… Düşünsenize bu sayede bir ayağınız Menemen’deyken diğer ayağınızla İtalya’da İngiltere’de Fransa’da, Afrika ülkelerinde, Asya Ülkelerinde ve Amerika kıtasında olabiliyor…
Bu Menemenli hemşehrilerimiz için bir nimet değil de nedir? Bu tek kelimeyle Aydın Pehlivan’ın vizyon ve misyonunun göstergesidir…
İki buçuk yılda yapılan hizmetlerden biraz daha bahsedeyim…
Kadınlarımız için ellinin üzerinde proje, her semtte belediye hizmet merkezleri, açık-kapalı yüzme havuzları, Türkiye’de ilk olacak tematik çocuk köyü, botanik bahçeleri, yeşil alanlar ve aklınıza daha ne geliyorsa…
Ya İzmir’in onlarca ilçesinde yapılandan çok daha fazla çevre ve yol düzenlenmesine ne dersiniz? Ya Menemen’i ikiye bölen Çanakkale Yolu’nun yerin altına alınmasına; yani “battı çıktı projesi” için ne söylersiniz…
İşte bu Menemen’in makûs talihini yenmektir. Menemen’in iki yakasıyla kucaklaşmasıdır…
Omzunda sevda yüklü bir Adamın başarısı ve kararlılığıdır…
Hiç durmadan, gündüz oturmadan ve gece uyumadan; yılmadan ve yıkılmadan yapılan bu hizmetler sadece dille ve benim bugün klavye marifetiyle anlatılacak şeyler değildir elbette…
***
Kadere inanır mısınız, bilmem…
İnsanın dışında ve insanın çok ötesinde, kendi gergefinde ilmik ilmik işlenen ve sonra da insanı içine çeken kaderden bahsediyorum...
Personel olarak girdiği Menemen Belediyesi’nde dönemin Belediye Başkanı tarafından işten çıkarılan bir Adam’ın bugün geldiği yer; dahası Menemen’i getirdiği yer bir kader seyridir aslında…
Evet, Aydın Pehlivan…
Menemen Belediyesi Meclis Üyesi olarak başladığı yerel siyaset seyrinde iki buçuk yıldır O’nu Belediye Başkanı olarak görüyoruz.
Kader işte, kader!
Fakat bence bu bir vuslattır. Hizmet bekleyenle hizmet edecek olanın vuslatı…
Yüreğinde şehrine hizmeti olgunlaştıran bir Adam ile kara talihinden kurtulup silkinmek isteyen Menemen’in buluşmasıdır. “Şehrin Şehremini ile kavuşmasıdır”…
O gün bugündür 2,5 yıl geçti ve o günden sonra Menemen’in talihi de kaderi de değişti…
Kader işte…
Vaktinden önce çiçek açmıyor ve gün doğmuyor zamanı gelmeyince!
***
Evet, Aydın Başkan ile Menemen’de çok şey değişti ve güzelleşti… Bu değişim ve güzelleşme hala da devam ediyor.
Allah yolunu açık etsin… Daha nice hizmetleri olsun diyerek üç nokta koyuyorum yazımın sonuna, sadece üç nokta…