Aslında yazı yazasım falan yok da’… Sitede, fotoğrafımın hemen altında, hem konusu hem tarihi eskimiş bir yazının dönüp duruyor olması’… Olmuyor.
Yazasım yok, zira canım sıkılıyor.
’‘Kaybedenler Kulübü’’nün daimi üyesi gibi hissediyorum kendimi bu aralar.
Bir yerlere aday olup da kaybetmişliğim falan yok.
Derdim; kalben desteklediğim, ’‘olursa ne iyi olur’’ diye düşündüğüm sevdiğim/saydığım insanların kaybetmesi.
*
İlk hayal kırıklığını, geçen cumartesi Rifat Serdaroğlu’’nda yaşadım.
Demokrat Parti’’nin genel başkan adayı olmaya son anda karar verip yarışa katılan sevgili Serdaroğlu’’nun seçilebileceği ihtimalini, DP delegelerini her ne kadar tanımasam da yüksek görüyordum.
Çünkü Serdaroğlu şaibesizdi, çünkü bu partinin içinde/köklerinde büyümüştü,
İster beğenelim/ister beğenmeyelim siyaseten tutarlı bir yapıya sahipti, müdanasızdı/cesurdu, kimsenin adamı olmamış, doğru bildiğini dan dun söylemekten gocunmamış/kaçınmamıştı, zor durumlarda arazi olmamış ya da araziye uymamıştı, adam gibi muhalifti.
DP’’lilerin de böyle düşüneceğini zannedip,
’“Bundan iyisi Şam’’da kayısı, merkez sağ nihayet bir lider görecek, sağda da Tayyip Bey’’in dişine göre muhalefet oluşma ihtimali doğdu’” demiştim.
Kongrenin başlamasına saatler kala’… Daha bismillah’… Düne kadar ’‘aday olmayacağını söyleyen’’ Cindoruk’’un ’‘yoksa olayım mı’’ tadındaki ikircikli konuşmasından, bir şeylerin döndüğünü’…
Demirel’’in sessizliğinin pek de hayra alamet olmadığını, salonda sadece Zeybek’’le ilgili pankartların/afişlerin ne anlama geldiğini çözemeden’…
(Sözde) tansiyonu nedeniyle DP Genel Başkanı Cindoruk’’un kongre salonuna kendi yerine mesajını göndermesi, Mesut Yılmaz’’ın ortalıktan toz olması’…
Geç de kalsam ’‘bu işte bir iş var ama dur bakalım’’ dedirtmişti şahsıma.
Varmış.
Namık Kemal Zeybek’’in ’‘bismillahirrahmanirrahim’’ diyerek kürsüye çıkışını gördüm, ekranın karşısında mıhlanıp kaldım.
’‘Tayyip Erdoğan’’dan korkmayan taş olur’’ diye mırıldandığımı hatırlıyorum’…
Demokrat Partiyi de dizayn etme başarısı karşısında, sayın Erdoğan’’a şapka çıkartıyorum!
*
Gelelim, ikinci ’‘dumur’’ durumuma.
Bilindiği üzre, günlerdir beklenen atama yapıldı ve Rifat Nalbantoğlu’’nun boşalttığı koltuğa, havada uçuşan isimler arasından Tacettin Bayır atandı.
Başka bir ifade tarzıyla’… İzmir’’deki ilçe örgütlerinden belediye başkanlarına, aralarında İTO, EBSO, İZSİAD üyesi işadamlarından sade partililere kadar pek çok kişinin adında mutabakata vardığı, imza toplayarak Genel Merkez’’e ’‘il başkanlığında başarılı olacağından eminiz’’ diye destek mesajları gönderdiği Mustafa Moroğlu, Kılıçdaroğlu tarafından tercih edilmedi.
Milletvekili olma arzusuyla bilinen Tacettin Bayır’’ın İl Başkanlığı’’na atanıp, ’‘ateşten gömleği’’ giymeye talip olan Moroğlu’’nunsa devre dışı bırakılması konusunda tevatür çok.
Kimine göre, Kılıçdaroğlu kentte bu konuda Adil Gür’’e bir anket yaptırdı, anketin sonucuna bakarak ’‘Bayır’’ dedi.
Kimine göre, kurşunlanan, 12 Eylül’’de cezaevine atılan/işkencelerden geçen ama hiçbir zaman ’‘sol’’dan vazgeçmeyen, SODEP’’te/ SHP’’de/ CHP’’de halktan yana politikasıyla/mücadelesiyle/örgütçülüğüyle hep saygı/takdir gören Mustafa Moroğlu adı; özellikle, örgütten sorumlu Genel Başkan Yardımcısı Gürsel Tekin’’i korkuttu.
Ve daha bir sürü teori/tahmin.
*
Moroğlu’’nu 30 yıl öncesinde üyesi olduğu dernekten ’‘İZOD Mustafa’’ olarak tanıyan, onun örgütçülüğüne/kişiliğine güvenen biri olarak’… CHP ile alışverişi ara sıra oy vermekten ibaret olan şahsım, İzmir CHP’’nin başında Moroğlu’’nu görmek isterdi.
Bu, Tacettin Bayır’’a karşı olduğum için değil; Moroğlu’’nu tanıdığım/bildiğim için böyle.
Ayrıca dilerim ki Tacettin Bayır, sırf ’‘AKP’’ye karşı olmakta’’ birleşen İzmirlileri de zorunluluktan değil gönül rahatlığıyla CHP’’ye oy vermeye ikna eder.
Yerel yönetimlerdeki hatalar nedeniyle (bence) oyları düşüşe geçen CHP’’yi, İzmir’’de umarım, toparlayıcı olur.
Bayır’’ın üstlendiği iş, fazlasıyla zor.
Kolaylıklar diliyorum.
Ve merakla bekliyorum.
Milletvekili adayı olmayı bekleyen Bayır’’ı İl Başkanlığı’’na getiren kudretliler, aslında İl Başkanlığı isteyen Moroğlu’’na da Ankara yolunu açarlar mı?
Çıkmadık candan umut kesilmiyor bende gördüğünüz gibi’…