Bugün; 23 Nisan…
Atatürk’ün çocuklara armağanı bu milli bayramın…
99’uncusunu kutluyoruz…
Cumhuriyetimiz’in “dalya” demeye “bir kala” en sevimli bayramı…
Aynı zamanda ulusal egemenlik şöleni…
Bu güzel ülkenin çocukları…
Yarının fidanları…
İzmir’in Cumhuriyet Meydanı’nda göz kamaştıracaklar…
“41 kere maşallah…” çektirecekler…
Kime?
Deniz kenarındaki portatif tribünde yer bulmaya çalışan…
Analarına, babalarına…
Ellerine doğdukları büyük annelerine, dedelerine…
İzmirli onları alkışlayabilecek mi?
“Yerimiz dar, arkadaş!”
Demeyelim…
“99 yıllık gururu bir avuç İzmirli mi yaşasın?”
***
Zaman Tüneli’ne girip, yedi yıl öncesine dönelim…
Nasıl kutluyorduk 23 Nisanları?
O kentin statlarında…
İzmir’de…
Asırlık “Futbol Mabedi” olarak anılan…
Şimdi yerine yenisi yapılan Alsancak Stadı…
Çocuk sesleriyle çınlardı…
O gün “resmi tatil” olduğu için…
Aileler, kapalı tribünde yer kapmak için yarışırdı…
Dedeler, nineler…
Kuzucuklarının saha ortasında sergiledikleri gösteriyi…
Seslendirdikleri şarkıları…
Salladıkları bayrakları izlerken sevinç gözyaşı dökerdi…
N’oldu?
AK Parti Hükümeti 2013’te “taaak” diye bir genelge yayınladı…
Resmi bayramların…
Statlarda kutlanması uygulaması tamamen kaldırıldı…
Neden?
Doğru dürüst, elle tutulur bir gerekçe de yoktu…
Tek resmi açıklama şuydu:
“Statlara gerek yok; bunun yerine sokaklarda, vatandaşlarla iç içe kutlamalar yapılacak…”
Emir, demiri kesti!
Atatürk Devrimleri’nin savunucusu öğretmenler üzüldü…
23 Nisan gösterileri önce spor salonlarına…
Ardından…
O kentin meydanına taşındı…
Kısa metrajlı hale geldi, esprisi kayboldu!
Heyecan kalmadı…
Gösterileri izlemek için can atanların sayısı azaldı…
Anne babalar…
Meydanlarda oturacak yer bulamadı…
Aylarca süren o güne özel hazırlıklar…
Heba oldu, gitti…
Oysa…
“23 Nisan”, Türkiye’nin ilk milli bayramı…
Dünyanın ise…
Tek “çocuk bayramı” olarak…
Uluslararası bir misyona sahip…
Bu tadın verdiği zevki 99 yıldır…
Kalbimizde yaşatıyoruz…
Bi’farkla…
Giderek görkemini kaybettiğini göre göre…
***
Tamam, biliyorum…
Belediyeler şahane programlar hazırladı…
Hepsi, birer anlam yüklü…
Ama…
Yıllar önce olduğu gibi statta kutlamak…
Bambaşka bir heyecan…
“N’apalım…” demeyin…
Bugün erkenden…
Hiç olmazsa…
Cumhuriyet Meydanı’na gidin…
Belki, oturacak yer bulamayacaksınız ama…
En azından…
Çocukken yaşadıklarınızı…
Yüreğinizin heyecanla küt küt ettiği o günleri…
Hatırlayacaksiniz…
***
Bitiriyoruz…
Ramazan Gökalp Arkın’ın…
“23 Nisanları” asla unutturmayacak…
Hatta…
Bu topraklarda nice 99 yıllar yaşayacak…
O “dünyanın en anlamlı en şeker bayramı”nı sevdiren…
Minicik şiiri ile…
Dün sabah anneciğim…
Öperek, dedi: “Uyan…”
Bugün senin bayramın…
Kalk bak, süslendi her yan…
Baktım her taraf süslü…
Sokaklar dolu insan…
Dedim, “Anne bu neden?”
Dedi, “23 Nisan…”
Çok yakında, inşallah…
23 Nisan’ları yine statlarda eskisi gibi…
Coşkuyla kutlamak dileğiyle…
Nokta…
Sonsöz: “23 Nisan gibi milli bayramlar, Cumhuriyet’i hazırlayan ve bizi biz yapan bayramlardır…”