Bugün Pazar...
Hiç bitmeyen sevgi ve saygıyla...
Atatürk’ü bu köşede anma ve hatırlama günü...
Bir kez daha...
Az bilinen yaşanmış bir öyküyü paylaşalım...
Bunu yaparken de...
O kıymetli anıları bugünlere taşıyan…
Tanınmış siyasetçi Zeki Cemal Bakiçelebioğlu ile…
“Nükte ve Fıkralarla Atatürk” kitabının yazarı Niyazi Ahmet Banoğlu’nu…
Saygıyla analım…
***
Şapka devriminin eşiğinde yaşanan sıcak günler…
Takvimler…
1925’in Ağustos sonunu gösteriyor…
Atatürk…
Kastamonu ve İnebolu'ya yaptığı seyahatlerde…
Şapkayı halka göstererek…
Kıyafet devriminin ilk işaretini vermeye kararlı…
Bu nedenle Kastamonu’ya geliyordu…
Ilgaz Dağı’nın tepesini aştıktan sonra…
Yanındakilerle birlikte kent merkezine ulaştı Ulu Önder…
Kastamonu halkı kışla yakınında toplanmıştı…
Atatürk otomobilinden indi…
Başında ilk kez o gün Ankara’dan çıkarken taktığı…
Panama şapka vardı…
Bütün memurlar, öğretmenler beyaz şapka giymişlerdi…
Daha önce geldiğinde…
Gazi’yi…
Çarşaflı, peçeli kadın öğretmenler karşılamıştı…
Şimdi o öğretmenler…
Peçelerini açıp, yol kenarına dizilmişlerdi…
Genç, ihtiyar, kadın, erkek, çocuk…
Hep bir ağızdan, “Yaşa, Varol…” diye çırpınıyorlardı…
Bu sesler…
Ilgaz’ın eteklerinde yankılar yaparak yükseliyor…
Taaa, ilerde Kastamonu Kalesi’ne çarparak…
Sanki…
O güzel kentin heyecanının sesli bir ifadesi gibi…
Tekrar yankı yaparak çevreye dağılıyordu…
“Yaşa… Varol Ata’mız…”
***
Gazi, o manzaranın ihtişamına daha fazla dayanamadı…
Otomobilinden indi, henüz iki adım bile atmamıştı ki…
Yolun iki tarafını dolduran ve…
Tarlalara taşan ak çemberli, gök peştamallı Türk Anaları…
Atatürk’ün etrafını sararak ayaklarına kapandılar…
“Ah Paşacuğumuz… Sana yıllarca sırtımızda gülle taşıdık… Seni dünya gözüyle gösteren Rabbimiz’e hamd-ü şükür olsun… Ahdimiz vardı, ayağını öpecektik…”
***
O an n’oldu; biliyor musunuz?
Altın saçlı, kartal bakışlı o büyük lider…
Mendilini gözlerine kapadı…
Devirler yaratan…
Onca devletin sırtını yere yaptıran Gazi Mustafa Kemal…
Bir büyük kumandan…
Bir dahi…
Gözyaşlarına engel olamadı…
Bir kurtarıcı ağlıyordu…
Gözyaşları ise…
Kahraman Türk kadınlarının üstüne damlıyordu…
Nokta…
Sonsöz: “Ey kahraman Türk kadını, sen yerlerde sürüklenmeye değil, omuzlar üzerinde göklere yükselmeye layıksın… / Gazi Mustafa Kemal Atatürk…”