Belki hiç farkında bile değiliz ama…
Dudaklarımıza mühürlenmiş bi’kere…
Ömrümüz boyunca en çok kullandığımız cümlelerin başında…
“Alın yazım böyleymiş” sözü gelir…
Çoğu kez…
Kaderimizin çizdiği yolda…
Ara ara tökezlesek de…
Hayat çizgisinin “buraya kadar” dediği kulvarda çırpınırız…
Yakınmamızı… Duamızı… Minnetimizi… Acımızı…
Hep o çizgi üstünde yaşarız…
Okumaya başladığınız bu ağlatan öykü…
İşte, onlardan biridir ve…
Belki de, benzeri…
Milyonda bir bile yaşanmaz…
***
Cuma’yı Cumartesi’ye bağlayan saatlerde…
Suriye İdlib’teki şehit olan 33 Aslanımız’dan biri de oydu…
Batuhan Tank, 25 yaşındaydı…
Uzman Çavuştu ve Osmaniye’nin Kadirli İlçesi’ndendi…
Daha yeni nişanlanmıştı…
Ve hayatlarının belki de en güzel gecesinde…
Onları birbirine bağlayan parmaklarındaki nişan yüzüklerini…
Gülen gözlerle…
Ve dahi neşe içinde…
Nasıl da objektiflere uzatmışlardı?
***
Aslında…
Kader, onlardan habersiz…
Ağlarını örüyordu…
Şehit Batuhan Tank…
Şehit bir dedenin torunuydu…
***
Takvimler, 1977’yi gösteriyordu…
Dede Yaşar Tank…
Adana’nın Kadirli İlçesi’nde bekçilik yapıyordu…
O tarihlerlerde…
Türkiye’de her gün neredeyse 20 kişi terör kurbanı oluyordu…
Sağ-sol çatışmalarını polis bile engelleyemez hale gelmişti…
Sokaklar kan gölünden farksızdı…
O olaylar, 1980 Askeri Darbesi’ni peşinden getirecekti…
Mart’ın ilk günleriydi…
Bekçi Yaşar Tank, Kadirli’nin ıssız ve karanlık sokaklarında…
Devriye görevindeydi…
Birdenbire karanlıkta ayaklarının dibine bir el bombası yuvarlandı…
“N’oluyor?” demeye kalmadan bomba patladı…
Bekçi Yaşar Tank, oracıkta şehit oldu…
***
27 yaşında terör kurbanı olan şehit bekçi Yaşar’ın…
Yetim oğlu Ahmet Turhan…
Babasızlığın acısıyla büyüdü…
Meslek sahibi oldu, evlendi; babalığı tattı…
Oğluna Batuhan adını koydu…
O sevimli çocuk büyüdü, asker oldu, aşık oldu, nişanlandı…
Ve…
43 yıl önce şehit olan Bekçi Yaşar’ın torunu…
Yetim Ahmet Turhan oğlu Batuhan…
Ne acıdır ki…
Önceki gece Suriye’deki hain saldırıda…
Ailesine acıların en büyüğünü yaşattı…
Canını vatanına feda etti; şehit oldu aslan parçası…
***
Geride…
Çocukken babasının…
Kendisi baba olunca da…
25 yaşındaki oğlunun şehit haberini alan
Ahmet Turan’ı bıraktı…
Gözyaşları arasında taziyeleri kabul eden…
Baba Ahmet Turan Tank’ın 43 yıl önce yaşadığı acı…
Bu kez, canının parçası…
25 yaşındaki oğlunun acısıyla büyüdü, büyüdü, büyüdü…
Sel oldu, gözpınarlarından süzüldü…
Nokta…
(DHA ve Sözcü’nün katkılarıyla…)
Sonsöz: “Ve sonsözü hep alın yazısı söyler… / Sezai Karakoç…”