Su şıkırtısının sesine uyandı..
Cama vuran her damla dışarda yağmurun şiddetinin belgesiydi...
Pencereyi açıp bir süre yağan yağmuru izledi; temiz havayı soludu...
Her sabah komşu çatıda yemlenen kumrular, kargalar ve martılar yoktu!
Hava çökmüş, kararmıştı; durmaksızın yağıyordu yağmur!
Ne güzel!
X
Yurdu kar örtmüştü!
İzmir'in burnunun dibinde, tepelerinde vardı da...
Çocukları sevindirmek için kent içine düşmemişti kar taneleri!
Şimdi camdan yağmur damlacıklarını izlemek de güzeldi düşleri tazeleyerek...
Geleceğe mektup yazmak gibiydi sanki!
X
Şarkılar yazmak istedi; yazarken söylemek!
Nasıl da geçmişti o güzelim yıllar?
Hani o yıllardan eser yok şimdi...
Gidenler gidiyor; gelen yok şimdi!
"Adını sen koy" diye sesleniyor boşluğa!
Kulaklarında çınlıyor bir ses!
"Neredesin sen?" diye soruyor...
Oysa ne kadar yakın!
X
Saçak altlarında çocuklar var...
"Şu yağmur dinse de topu yuvarlasak" gibi bir bekleyişteler!
Tatil ya, her saat, her boşluğu değerlendirme peşindeki çocuklar...
Bir de onların akranları var tabi...
Tamirhanelerde, bakkal-marketlerde, kalan mahalle esnafında çıraklık yapan, çocuk işçiler!
Onları düşünüyor...
Çocukluğunun "Okulsuz Köyün Çocukları"nı!
Aykut Poturoğlu'nun dizeleri dökülüyor dudaklarından:
"Bir gün çalacağım evrenin bütün zillerini
uyanın çocuklar diyeceğim kurtulduk..."
Çocuklar; gençliğimiz, yarınımız!
Nasıl yetiştiriyoruz, neler ve nasıl bir ülke bırakıyoruz onlara farkında mıyız?
X
Bir an içi daralıyor...
"Nasıl bir güne uyandım" diye söyleniyor kendince...
X
Çocukluğu geçiyor gözlerinin önünden...
Umutsuzluğun umuda evrildiği günler...
Mücadeleler içinde geçen aylar yıllar...
Yarınlara taşınan umutlar...
Sevginin paylaşılarak büyütüldüğü zamanlar...
Ne zor günlerden, yıllardan bugüne gelmişlerdi?
Şimdi zamanı mıydı umutsuzluğun?
X
Uzun koridorda turlayıp aklından geçen türküleri mırıldanmaya başladı...
Ne güzel türküleri var memleketimin!
Buram buram Anadolu!
Toprak, sevgi, aşk kokan türküler!
Gelecek baharlara, çiçeklere takıldı kaldı...
"Dağlarına bahar gelecek memleketimin..." diye diye yürüdü!
Umutlarını çoğaltarak...