İki binli yıllar boyunca ülkeyi yöneten AKP ve Erdoğan karşısında yer alan muhalefetin politik tavrı, neo liberal rejime karşı bir muhalefet olmaktan ziyade liberal rejimin muhalefet hareketiydi.
Bugün ise durum çok farklı. Neo liberal dönem sonlanıyor. Sistemde hasar çok büyük olduğu için, kapitalist metropollerden itibaren kamucu bir dönemin öncülleri ortaya çıkmaya başladı.
Hal böyle olunca, 20 yıldır rejimi ayakta tutan siyasal yapının muhalefet kanadından liderlerin neo liberalizme karşı açıklama yapmaları pek anlamlı olmuyor. Büyük efendiler de zaten çark etmiş bulunuyor.
Yeni koşullarda, NATO-Pentagon hattında güç toplayan 6’lı masa iktidara yakın… Cumhurbaşkanı adaylarını da açıkladıktan sonra yürüyüp gidecekler… Genel kanı böyle…
Nihayetinde, Doğu-Batı hattında gerilen Türkiye, kapitalist sistemde sunulan seçenekler arasında bir tercih yapacak; Doğu Bloku’na giderek yaklaşan Cumhur İttifakı veya Batı Bloku ile yakınlaşan Millet İttifakı…
Ne var ki Kapitalist sistemde ortaya çıkan büyük bunalım koşullarında yapılacakların eksikliği, her iki ittifakın da zafiyetidir.
Endüstri devriminden dijital devrime geçiş sürecinde sorunların git gide büyüdüğü bir gerçek. Ve bu sorunların üstesinden gelecek yeni bir akla ve dile ihtiyaç olduğu da bir gerçek.
Seçim tartışmalarının orta yerinde vaatler ve suçlamalar havada uçuşuyor. Ve ne yazık ki “Takıl peşime kurtarayım seni!” kafasıyla yapılan siyasetin sığlığında ülke irtifa kaybediyor.
Siyasetçinin öncelikli meselesi, yeni Dünya düzeninde ülkenin yeri ve yeryüzü nimetlerinden alacağı pay olmalı iken, “yangın söndürme” ve “yangına körükle gitme” taktiklerinin çatışmasıyla renklenen siyasal gösteri izliyoruz.
Tuhaf bir kurtuluş hikayesi…