Okullarda kayıt dönemi başladı…
Gündem…
“Sorma ver…” parası…
Pardon!
“Okula bağış için pamuk eller cebe!”
Bu daha zarif oldu!
***
Hiç ağlaşmayalım…
Evladınızın kaydını yaptırırken…
“Bağış…” adı altında…
“Kayıt parası” istemek / almak…
Türkiye’nin bir klasiğidir…
Üç-beş kuruş vermeden…
Ya da okulun bi’ihtiyacını gidermeyi üstlenmeden…
Yavrunuzun kaydını yaptırabilir misiniz?
Az-biraz kuşkuluyum!
***
Okul yönetimi…
Parasal yardım(!) yapacak veliyi gözünden anlıyor herhalde!
Çünkü…
Birkaç top fotokopi kağıdı isteyenler bile var!
Deneyim dedikleri, bu olsa gerek…
***
Bakın, şu şikayetlere…
“Kayıt için çok para istiyorlar, 3 bin lira kadar… Milli Eğitime şikayet ettik o okulu; hiçbir şey yapmadılar… Kayıt için şart diyorlar…”
Bi’tane daha:
“Kızım ortaokula yeni başlayacak… Bizden üç top A4 kağıdı, tahta silgisi ve tahta kalemi istendi… Bu şekilde kayıt yapılacağını belirttiler, böyle bir saçmalık görmedim…”
Bu şikayet ise, Diyarbakır’dan…
Üstelik veli bunları şikayet dilekçesine yazmış:
“Kayıt parası olarak 1000 lira ödedim ve dört sene için yıllık 450 ila 500 lira arasında ödeme olacağını söylediler ve bu sene bir hafta önce mesaj gönderip, 6 bin lira kayıt parası istediler… Ben bu parayı ödeyecek durumda değilim... Okul tamamen ücretsiz yüzde 100 devlet destekli diye kayıt yaptırmıştım… Dört çocuğum var… Üstelik evim kira… Oğlum okulundan memnun ama ödemeyi yapmazsak kaydını sileceklermiş… Bu ödemeyi yapamayacağım, gerekenin yapılmasını arz ederim…”
***
İlkokul birinci sınıflar ile…
Ortaokul beşinci sınıfa başlayacak olanların…
Kayıt süreci 31 Ağustos’ta son bulacak…
İnsan…
Doğal olarak merak ediyor…
Bir ilkokulun…
Ya da ortaokulun ihtiyacı olan fotokopi kağıdını…
Neden veli alsın?
Üstelik…
Korkunç bir ekonomik kıskaç altındayken…
Devlet Baba…
Evi ayakta tutabilmek için çırpınan veliyi…
Neden hayatından bezdirecek duruma getiriyor?
***
Bunlar neden başımıza geliyor; anlatalım…
***
100 yaşına koşan Türkiye Cumhuriyeti’nin…
Son 99 yılında görev yapan…
Eski adıyla Maarif Vekili…
Çağdaş tanımıyla…
Milli Eğitim Bakanları’nın sayısı sizce ne kadardır?
Yorulmayın, düşünürken…
Biz söyleyelim:
Tam 64 Milli Eğitim Bakanı gelmiş, geçmiş…
(Bazıları birden fazla kez göreve gelmiş…)
Basit hesapla…
Her Milli Eğitim Bakanı’na…
Ortalama 1.5 (bir buçuk) yıl koltukta oturmak nasip olmuş…
Her birine taş çatlasın “547” gün düşüyor…
Böylesine önemli…
Böylesine gelecek kuşakları yakından ilgilendiren…
Milyonlarca her yaştan öğrenciyi…
On binlerce öğretmeni…
Kanatları altına almış o bakanlığın zirvesinde…
Görev yapma süresi…
Nasıl olur da 1.5 yılda başlar ve biter…
Siyasi iktidarın seçtiği bir Milli Eğitim Bakanı…
O kadar “kısacık” görev süresinde…
Gönlünden geçen “harbi bakan” görevini yerine getirebilir mi?
Hepsini geçtim…
Türkiye’nin dört bir yanından çığ gibi gelen…
“Okula kayıt sırasında bağış olarak para istiyorlar!”
Şikayetlerinin nasıl önüne geçebilir?
***
İki ucu “şey”li değnek…
Birincisi:
Velilerden “kayıt parası” alma konusunda yasal bir zorunluluk var mı?
Yok…
O zaman o “kayıt parası” neden isteniyor?
İkincisi:
O paranın adı, neden “bağış”?
Evine ekmek götüremeyen bir öğrenci babası…
Nasıl “bağış yapmak” için yanıp, tutuşur!
***
Şöyle diyenler var:
“Vallahi, okul da çaresiz veli de…”
Neden?
Al sana bi’örnek…
Milli Eğitim, 500 öğrencisi olan bir ilkokula…
Yılda yaklaşık “1000 TL.” verebiliyor…
Bunu yaparken de…
“Al bunu zaruri ihtiyaçların için harca” diyor…
Doğruysa felaket…
Bırak, orta’yı / lise’yi…
İzmir’de sadece “843” ilkokul var…
Bu para…
Nereye yeter?
***
“Bir Bilen” ile bu yazının finaline yaklaşalım…
40 yıllık meslektaşım Muhittin Akbel…
Hayatının yedi yılını…
Önce bir ilkokul’da ardından da ortaokulda…
Okul Aile Birliği’nde görev yaptığı için…
Bu “acıklı konu” açıldığında…
Tüm velilere “ders” niteliğinde deneyimlerini aktardı…
O günleri dile getirirken ise…
Adeta yaşar gibiydi…
İşte, Muhittin Akbel’in anlattıkları:
***
Okullarda kayıt zamanı geldiğinde…
Devlet baba, “Kayıt parası diye bir şey yok” der…
Hatta…
“Okul idaresi isterse ödemeyin; ısrar ederlerse, Milli Eğitim’e şikayet edin” tavsiyesinde bulunur…
Şikayet geldiğinde ise kulak arkası yapılır…
Soruşturma falan da açılmaz…
Okul’un yöneticileri…
Çaktırmadan Okul Aile Birliği yöneticilerine der ki…
“Devlet, kayıt parası almayın diyor. Biz de almayacağız. Ama bağış yapmalarında bir sakınca yok. Velilerin bağışta bulunmaları için tatlı bir sert bir üslupla baskı yapın…”
Bu yıllardır böyle gelmiş, böyle gider?
Okula bir paket fotokopi kağıdı alınacaktır…
Hooop, okul Aile Birliği’ne havale edilir.
Okula güvenlik veya bir müstahdem gerekir, İŞKUR’a başvurulur…
Elemanlar başlar çalışmaya…
Maaşları, sigortaları, Okul Aile Birliği tarafından ödenir…
Okul tepeden tırnağa boyanır…
O boyalar…
Okul Aile Birliği’nin bağış yoluyla topladığı paralarla karşılanır…
Elektrik, su, ısınma giderlerine yetmez, devletin yolladığı ödenek…
Öyle ki…
Belediye, su borcu olan okula ne icra takibi uygulatır, ne suyunu keser…
Özetleyecek olursak…
O bağışlar olmasa, okullarda hayat durur…”
***
Bi’de bu rahatsız konunun “çirkin” tarafı var…
Tut ki, bi’baba olarak yaşadın böyle bi’bağış olayını…
Gidersin o kentin Milli Eğitim Müdürü’ne…
O çözemiyorsa…
İzmir’in Valisi’ne başvurursun…
Dersin, efendice gönlünden geçenleri:
“Ben bu bağışı yapamıyorum ama okulu da şikayet edemiyorum… Ya benim yavruma olumsuz gözle bakarlarsa…”
Ama, yapamazsın işte…
Çünkü…
Milli Eğitim Müdürü de biliyor n’olduğunu…
Vali Bey de farkında…
Sıkıntının nasıl yürek burktuğunu…
***
Bitiriyoruz…
Bu bir “Milli Eğitim Yarası”dır…
Böyle gelmiştir…
Ve…
Böyle gitmeye devam etmektedir…
İstediği kadar Milli Eğitim Bakanı değişsin…
Tahmin edemeyeceğiniz kadar…
İl, ilçe milli eğitim müdürleri koltuk boşaltıp, doldursun…
Fark etmiyor…
Vereceksiniz o “kayıt parası”nı…
Tutun ki…
Kurtuldunuz kayıt parasından…
Siz bir velisiniz…
Sizi “başka sürprizler” bekliyor; emin olun…
Nokta…
Sonsöz: “Bizim bütçeyle ilgili sıkıntımız yok... Birisi bağış yapmak istiyorsa yapabilir ama kayıtla bağış arasında ilişki yoktur… Hiç kimse Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin bu coğrafyasında, hiç kimseden kayıt için devlet okullarından bağış alınamaz… / Mahmut Özer – Milli Eğitim Bakanı…”