İzmir, tam 13,5 yıldır hasretini çektiği A Milli Futbol Takımı’na nihayet kavuştu, dün akşam…
Bu kavuşma, gerçekten görülmeye değer güzellikteydi.
Futbolun kalitesi iyi olmasa da tribünler muhteşemdi.
İzmirliler tribünleri doldurdu.
Bir dakika bile susmadı.
Göztepe’nin 97. Yaş kutlamasını yaptıktan tribündeki yerini alan Göztepeli taraftarlarla maçın havası daha da güzelleşti.
O güzelim seyirci, Plevne Marşı ile başladı, İzmir Marşı ile bitirdi maçı.
“Mustafa Kemal’in askerleriyiz” diye haykırdı.
Uzun zamandır hiç bu kadar içten “Ne mutlu Türküm diyene” sözünü söyleyeni duymadım vallahi.
Maçı izleyenler de mest oldu, bu güzel ifadeyle.
Gerçekten özlemişiz “Bizim Çocuklar”ı…
13,5 yıllık hasret bitti bitmesine de…
Özeleştiride bulunmazsak, yanlış yaparız.
1979 yılından bu yana bir gazeteci olarak futbolumuzu takip ediyorum.
Dört maç üst üste kazandığımız bir dönemi hatırlamıyorum.
Bu maçlarda üç kalecimiz görev yaptı ama hiçbiri tek gol dahi yemedi üstelik…
14 kez rakip fileleri havalandırmış olmamızın, doğru yolda ilerlediğimizi gösteren güzel bir anekdot olduğunu belirtelim.
Fakat…
Milli Takımımızın oynadığı ligin, UEFA Uluslar C Ligi olduğunu unutmayalım.
Ne Lüksemburg bizim ayarımızda, ne Litvanya, ne de Faroe Adaları…
Bizim Çocuklar’ın staj yaptıkları lig olarak düşünelim, C Ligi’ni…
Staj bittikten sonra B Ligi’nde, Kurtlar Sofrası diyebileceğimiz A Ligi’nde de göreceğiz esas boyumuzun ölçüsünü…
Umarım o günleri görürüz, başarılarıyla gurur duyarız Milli Takımımızın…
***
Bizim Çocuklar’ın hepsini çok seviyoruz.
Kimse kusura bakmasın, Çağlar ve Cengiz’i ayrı seviyoruz.
Çünkü onlar İzmir’i temsil ediyor ayrıca…
Çok da iyi oynadılar.
Cengiz, bir golün asistini yaptı, Hakan Çalhanoğlu’nun attığı penaltının mimarıydı.
Yine bir penaltı daha kazandırdı, ama penaltıyı kaçırdı.
Olsun, kazandırdıklarınla bile alkışı hak ediyorsun.
Çağlar da performansıyla parmak ısırttı.
***
Maçın hakemi Stephanie Frappart’ı es geçmeyelim.
38 yaşında, saçları topuzlu, bir Fransız kadın hakem…
Türkiye A Milli Futbol Takımı’nın bir maçını, ilk kez bir kadın hakem yönetti.
İtalya-Türkiye maçında 4. Hakem olarak görev yapan Stephanie hanımı bu kez yine bizim maçımızda düdük çalarken gördük.
Size bir şey söyleyeyim mi, erkeklerden daha güzel maç yönetti.
Pozisyonlara hep yakın oldu, futbolculara karşı otoritesini iyi kullandı, yeri geldiğinde abla gibi yaklaştı.
Galiba onun sayesinde…
Çoook uzun bir aradan sonra küfrün olmadığı bir maç izledim.
***
Evet, rüya gibi bir buluşmaydı.
Milli Takımımızı, Bizim Çocuklar’ı gerçekten çok özlemişiz.
Bir 13,5 yıl daha beklemeyelim.
Yetkililerden İzmirliler adına bir ricamızdır.
Lütfen bizi, Bizim Çocuklar’la sık sık buluşturun.