Şarkı Önerisi: Dünyadan Uzak - Pinhani
Sabahın körü…Myndos Kapısındayım.
Deryaya yakın, dünyadan uzak…
Güneşi selamlamak, sabah sporumu yapmak, yaşadıklarım, sahip olduklarım için şükretme anındayım. Tarihin içindeyim, tarihin kendisiyim.
Andayım, şimdiyim, geçmişim, geleceğim…
Büyük İskender’im, Sezar’ım, Fatih Sultan Mehmet’im, Cengiz Han’ım…
Köleyim, denizciyim, çiftçiyim, köylüyüm, savaş esiriyim, adı olmayan bir şehir efsanesiyim…
Güneşin doğuşu da batışı da benim için bir şölen, bir nevi eşref saati. Mümkün mertebe bu saatlerde doğayla aynı ritimdeyim. Bu saatlerde sanki tüm dünyanın hâkimiyim, sahibiyim, kölesiyim, kuluyum…
İçim kocaman, evrene sığmayan kocaman bir beyin kocaman bir yüreğim…
Yapabileceklerimin sınırı yok, yaptıklarımın muhasebesi çok…
İşe yarayan mıyım, soldaki sıfır mıyım?
Tarihe damga vuran mıyım, ismi olmayan bir mezar taşı mıyım?
Kim olduğumuzu ne belirler gerçekten? Kazandığımız zaferler mi? Anmak istemediğimiz mağlubiyetler mi?
Kişiliğimiz midir bizi biz yapan yoksa yolumuzda karşılaştıklarımıza gösterdiğimiz tavrımız mıdır bizi dünyada hatırlanır kılan?
Vicdanın mıdır, yoksa aklın mı seni sen yapan?
Myndos kapısındayım. Güneş doğmak üzere.
Girdiği tüm savaşlardan kazanarak çıkan bilinen dünyanın yarısını fetheden Büyük İskender’i düşünüyorum.
“Tabutumu en iyi doktorlar taşısın ki ölüme çare bulamayacağı anlaşılsın.
Servetimi sokaklara saçın ki kazanılan paranın dünyada kalacağı anlaşılsın” diyebilen…
21 yaşında İstanbul’u fetheden Fatih Sultan Mehmet’in yaşadıklarını düşünüyorum.
“Aklı öldürürsen, ahlak da ölür. Akıl ve ahlak ölürse millet bölünür. Kadı’yı satın aldığın gün adalet ölür. Adalet öldüğü gün devlet ölür” diyen…
“Geldim, gördüm, yendim…” üç kelimeyle dünyadaki varlığını özetleyen Julius Caesar…
“En büyük komutanlar kendini asla ciddiye almaz” diyen Hun İmparatoru Atilla.
“Korkuyorsan yapma, yapıyorsan korkma” diyen Cengiz Han.
Tarihteki tüm büyük liderlerle güneşi doğururken sohbet ediyorum Myndos Kapısı’nda…
“Mütevazı ol” diyor biri lider olacaksan.
Diğeri diyor ki “güven ver, sözünün eri ol” Bir diğeri lafını kesiyor berikinin “cesur ol, önder ol, ilham ol…”
Myndos Kapısındayım. Güneş doğmak üzere, aklım biraz karışık.
Dünyaya iz bırakanlara soruyorum, ne yapmalı?
Hatırladıklarımıza soruyorum, nasıl yapmalı?
Hepsi birbirine bakıyor sessizce, bizim zamanımız kolaydı dercesine…
İnsanın kendini çekebileceği en güzel yerdeyim, Myndos Kapısı’nda “kendimleyim”
Dünyanın dönmeye başladığı günden itibaren yaşanan en güzel zamandayım, gün doğumundayım.
Hayatta olmanın, sevmenin, mutlu olmanın ve düşünmenin nasıl bir ayrıcalık olduğunu idrak edebildiğim andayım.
Yaşamım sınırlı, varlığım belirsiz, kaderim anlaşılmaz, geleceğim muallak da olsa, benim BURDAYIM!
Değiştiremesem de bazen, ufacık bir parçası olsam da bu evrenin, bana bahşedilen bu kısacık anında iyi şeyler yapabilirim, payıma düşen minnacık görevimi yerine gerçekleştirebilirim.
İŞE YARAYABİLİRİM…
Dünyaları fethedemeyen olabilirim, ama gönülleri fethedebilirim. Kavga etmeden, kıyaslamadan, korkutmadan, meydan okumadan sadece kendim olarak, sadece iyi bir insan olmaya devam ederek, işe yarayarak, faydalı olarak…
Myndos Kapısındayım. Büyüklerimle söyleşideyim.
“Hayat kendini bulmak mı yoksa kendini yeni baştan yaratmak mı?”diye düşünmekteyim.
Zor olan “insan olabilmek”
Dürüstlük, doğruluk, iyilik, güzellik ister…Tevazu, hoşgörü, saygı ister.
Samimiyet, itimat, merhamet, VİCDAN ister.
Kendini bilmek, haddini bilmek ister.
Sabahın körü, Myndos Kapısındayım, tarihten geçenlerden insan olmayı öğreniyorum.