Bir şehri kaybetmek mümkün mü?
Mümkün…
Önce kokusu değişir mesela İzmir’in…
Şaşırırsınız ama…
Çöp arabası bizim mahalleden geçmedi galiba yorumu yapıp…
Kendimizi aldatırız…
Trafikte sabah işe, akşam eve dönerken…
Birer saatiniz uçar gider; ya sabır çekersiniz…
Böyle düşünürsek…
Kendimize zarar veririz; şehir zaten batmıştır…
Kurtaramazsınız!
***
İzmir’i kaybetmeyi kabullenmek…
Bu kadim kenti kalbinden söküp etmekle eş değerdir!
***
Her insan yaşadığı kente bağlıdır…
Ama İzmirliler…
Tutku derecesinde aşk’la İzmir’e bağlıdır…
Bu duygunun adı…
“İzmirli olmaktır…”
***
Gece yarısı Google’da sörf yaparken…
Şaaak diye bi’başlık çıkıyor karşınıza…
“İzmir’e yerleşmek isteyen Beyaz Yakalılar için Ev Bulma rehberi…”
İnsan merak ediyor, ister istemez…
Son yıllarda belediyecilik adına “sınıfta kaldığı” iddia edilen İzmir…
Neden?
Yeni yeni “İzmirli olmak” adına can atanlar için bu kadar revaçta?
***
Çoğu İstanbul’dan geliyor…
Deprem’den mi kaçıyorlar sizce?
Laf…
İzmir’in altında, an itibarıyla…
Yüzlerce yıldır “7 büyüklüğünde” deprem üretmeye muktedir…
Azrail’den farksız tam 13 fay hattı var!
Her dakika aklımıza getirsek; geceleri uyuyamayız…
Körfezimiz, denizimiz mi çekici?
Olabilir ama…
O’nun için de “kokuyor” diyenler, sıraya girmiş…
Meles’in tarafından geçerken burnumuzu tıkıyoruz diyenler var…
Eeee, sen Marmara’nın haline bak!
Salya, sümük her taraf…
Orayı görmemezlikten gelip…
İzmir’e “çimdik” atmanın…
Haz veren “duygusal” bir çekiciliği olsa gerek…
***
Sevmezseniz, yaşadığınız kenti…
Gün gelir… (Allah muhafaza!)
O kentin size verdiği ekmeğe burun kıvırmaya başlarsınız…
Böyle mi olsun?
***
Son beş yıldır müthiş “içi boş tezvirat” üretiliyor…
Bu kadim şehir İzmir…
Yeri geliyor, kimilerinin dilinde “paçoz” oluyor…
Bazılarının burnunda “kokaryalı”…
İzmir’i sevmek bu mu, şimdi?
***
Toplumsal “zedelenme”nin yaşanmadığı yer var mı?
Hiç olmazsa…
İzmir, “henüz” sosyal bozulmaya hayli uzak…
Bakın…
Bu şehirdeki 100 binden fazla Suriyeli sığınmacı bile…
İzmir’e ayak uydurmayı becerdi…
Suç kayıtları neredeyse “sıfır” altı…
Suriyeliler’in en az suç işlediği şehir burası…
Kağıt toplayan Suriyeli yavrulara öğretmişler…
“İnsanlar geçerken yol ver…” diye…
Bi’de dikkat ettiniz mi; asla dilenmiyorlar!
O yavruları bile “İzmirli yaptık” ya…
Devler bi’araya gelse bizi yıkamaz!
***
Dar gelirli ile varlıklı vatandaşın…
Harbiden dost olduğu, birbirinin koluna girdiği…
Yegane şehirdir İzmir…
Siyaset’en (azınlıkta olan iktidar tarafından) üstüne gelinmesi…
Kent soylunun rahatlığındandır…
Çağdaşlığındandır…
İyi kalpli oluşundandır…
Ama…
Hepsinden önemlisi, şehri eleştirenlere sessiz tepkisidir…
***
İzmir’i acımasızca eleştirmek…
Kente bir türlü “sahip olamamanın” dayanılmaz sızısındandır…
İlacı yoktur!
Ayak uydurmak en iyisidir…
Cumhuriyet Meydanı’ndaki bir konser gecesinde…
El ele aynı şarkıyı söyleyebilmektir…
Aynı tepsiden midye dolmaları homini gırtlak bitirmektir…
Dost olmaktır…
Can olmaktır…
Acımasızca eleştirdikçe göze batmanın…
Nefret kumaşından gömlek giymekle eş değer olduğunu…
Asla unutmamaktır…
***
Bitiriyoruz…
Biz “kendi halinde” Türkiye’nin gözbebeği bir kentiniz…
Bizi…
Ne başbakanlar…
Ne bakanlar…
Ne kocaaaaman işadamları…
Ne başka kentlerin iştahına gem vuramamış başkanları…
Ne Karun gibi zenginler…
Ne topçular…
Ne çiğ köfteciler…
İstedi de…
Yan gözle bile dönüp bakmadık…
Fi tarihinde sırf alkışlansın diye…
İzmir’e “yüzü gözü sümüklü, pasaklı çocuk” diyen…
Van eşrafından Bakan Bey’i hatırlayan var mı?
Yine fi tarihinde…
İzmir’in suyuna arsenik karıştı falan diye…
Üç bakan’la birlikte Ankara’nın belediye reisi…
Canlı yayına balıklama atlamışlardı…
İzmir’in suyu temiz çıktı; o dörtlüyü ise hatırlayan yok!
Demek ki…
Seveceksin bu kenti ki…
O da…
Seni sevsin…
Eh, ne yaparsan yap…
Sevilmiyorsan bi’türlü…
Prenses İzmir’in günahı ne ki?
Nokta…
Sonsöz: “İzmir’de doğup büyüdüysen, hayatının geri kalanında nereye gidersen git, İzmir hep seninle kalacaktır… / Anonim…