İnsanın kendisini çevresindekilerden daha akıllı hissetmesi kadar güzel bir duygu olamaz!
Paran da varsa dünyada senden mutlusu yok.
İnsan yaşayınca öğreniyor daha nice zevklerin ve güzelliklerin olduğuna..
Kolay “kazanılmış” demeyelim de kolay “elde edilmiş” paran da varsa tutana aşk olsun.
Bugün Londra’da yarın Prag’dasındır.
Sonraki günlerde de Venedik ve Barselona’da..
Aklından geçirmediğin yerleri aklına geldikçe gider görürsün.
Bakmayın bazı ahmakların “yalan dünya” dediğine. Yalan denen dünyanın içinde nice hakikatler gizli de adamın haberi yok!
Her insanın cahil bir yaşı vardır, yoksa nasıl büyür. Ben de cahil günlerimde evlenmem lazım dedim, evlendim!
Şimdi düşünüyorum meğer evleneceğim kişi henüz anasından doğmamış, anası bile öpmemiş.
Ne kadar cahil olduğumu siz anlayın.
Hâlâ cahilliğimi giderecek bir tahsilim olmadı. Olsa da her şeye yeni baştan başlayacak fırsatım kalmadı.
Olsaydı her şeyi yer içer.. Her yeri gezer görürdüm derdim, hepsi bu sandım.
Meğer hepsi bu değilmiş, her şey yemek içmek, gezip görmek de değilmiş.
Hayatın bana da güzel olması gerekmez mi?
Örneğin bana ait bir yüzünün olması..
***
Bu yaşa geldim yılgınlığa düşüp havlu attığım olmadı, dersem bana inanın. Başarısız olduğum günler çok oldu. Kısa zamanda toparlanıp yeni başlangıçlar yaptığım ise kimseden gizlemeyeceğim güçlü yanım oldu.
Yaşadığım deneyimler şımartmadı, sadece olgunlaştırdı. Bunları kârdan saymalıyım diye düşündüm.
Böyle düşündüm, böyle yaşadım.
Tanrı’dan diliyorum, kazancım olsun harcayabileyim.
Elde edilmiş paralara tamah ettiğim olduysa da Allah nasip etmedi. Çok şükür.
İnsan yaşayarak öğreniyor. Özgürlüğü de tutsaklığı da. Cesareti de korkaklığı da.
Özgürlüğü ve cesareti öğrendim. Gördüm ki korkaklık ve tutsaklık bana göre değil!
Bana yakışana yakın olmalıyım; yakışmayandan ise uzak durmalıyım.
Allah doğruları konuşmayı ve yazmayı nasip etsin derim bir dua gibi.
Başka bir şey istemem.
Dileğim bu.