Okumaya başladığınız…
“Hayatın İçinden” öyküsü…
“Mucize”nin diğer adıdır ve…
Tanrı vergisi “el kadar” bir bebeğin…
Gözlerini dünyaya açtıktan sonra…
Hayata nasıl sıkı sıkıya tutunduğunun…
Dualarla örülmüş…
Sonu şahane biten…
“Uzun ince bir yoldayım…” macerasıdır!
***
Şehzadeler kenti Manisa’nın Akhisar İlçesi…
Geçtiğimiz yılın sonu…
Buz gibi bir 7 Aralık gecesi…
Büşra-Sercan Kahraman çiftinin yuvasında…
“Bebek geliyor yakında…” heyecanı yaşanıyor…
Çünkü…
Büşra 22 haftalık hamile…
O gece genç çift…
Mutluluktan uçuyor adeta…
O da ne?
Anne adayı Büşra birkaç saat sonra…
Kendini kötü hissetmeye başlıyor…
Yüksek tansiyon nedeniyle…
Acil olarak…
Manisa Celal Bayar Üniversitesi Hafsa Sultan Hastanesi'ne kaldırılıyor…
Ve ürküten tanı konuyor…
23 yaşındaki anne adayı Büşra…
Gebelik zehirlenmesi yaşıyor…
Hemen doğuma alınıyor Büşra…
Sezaryenle bir kız çocuğu dünyaya getiriyor…
Tam 390 gram…
Allah’ım, yaşayacak mı acaba?
Yakınları nemli gözlerini kaçırıyor Büşra Anne’den…
Korkmasın, morali bozulmasın diye…
Çünkü…
O kız bebeğin yaşamasının çok zor olduğunu söyleyenler var…
***
O dünya tatlısı bebek…
Yenidoğan yoğun bakım ünitesinde…
Tedaviye alınıyor…
Kahraman çiftinin “el kadar” yavrusu…
Nasıl iyileşecek?
Annesi O’nun kokusunu ne zaman içine çekecek?
Babası kızını kucağına alabilecek mi?
Cevabı karanlıkta kalan sorular…
Uykusuz gecelerin sebebi oluyor…
Neden?
Çünkü…
Kahraman çiftinin yoğun bakımdaki kızları…
Beyin ve akciğer kanaması geçiriyor!
Solunum sıkıntısı yaşamaya başlıyor…
Ve…
Hepsinin üstesinden geliyor…
23 yaşındaki Büşra Anne…
Tam altı ay…
Neredeyse 200 gün…
Dünyaya getirdiği yavrusuna camın arkasından…
Ürkek gözleriyle dualar yolluyor…
Ve…
O dualar kabul oluyor…
Akhisar’ın “mucize” bebeği…
Yaşam Savaşı’na kazanıyor; hayata sımsıkı tutunuyor…
O günü…
Kahraman Ailesi bayram ilan ediyor…
***
Burası önemlidir…
Sezaryenle ana karnından alındığında…
O kız bebek (sadece) 390 gramdı…
Önceki gün tarttılar…
Gözlerini kıpıştırarak herkese gülücükler atarken…
Bi’kez daha tarttılar…
Artık o güzel bebek 3 kilo 550 gram olmuştu…
20 gün önce servise aldılar…
Ve aynı gün…
Yaşaması mucize olduğu için o dünya tatlısı kız bebeğe…
Kalpten gelen sesle…
“Senin adın Mucize olsun!” diyerek…
Kulağına fısıldadılar…
Büyüyünce O’na…
Adıyla, soyadıyla sanki bir romanın gizemli yıldızı gibi…
“Mucize Kahraman…” diye…
Seslenecekler…
***
Hızlı gittik, bi’nefes alalım…
Avuç içi kadardı…
Beyin kanaması geçirdi; hayata tutundu…
Yetmezmiş gibi…
Akciğerdeki kanamayla da mücadele etti…
Her şey yolunda gidince…
Tüm değerler “5 numara 10 yıldız” olunca…
Taburcu hazırlıkları başladı…
O güne kadar…
Hiçbir bebek hayata bu kadar sıkı tutunamamıştı!
Sıra…
“Mucize”nin…
Hastaneye veda zamanı gelmişti…
Aslında…
Onca tedavi görmüş…
Dünya kadar ilaçla o yaşta tanışmış…
Ve de…
Ölümlerden dönmüştü ki…
O şeker bebek için…
Taburcu olmanın değil…
Hastaneden “mezun olma”nın zamanı gelmişti…
***
Mucize Bebeğe…
Mezuniyet kıyafeti giydirdiler…
Kepini takmayı unutmadılar…
O masum yavru da…
En sıcak gülücüklerini dağıtarak…
Kucaktan kucağa veda turuna başladı…
Akşama doğru…
Hastanenin maskotu “Mucize Bebek”…
O’nu tedavi ederek…
Adeta hayatı “hediye eden” doktor ve hemşirelerin alkışlarıyla…
Evine doğru yola çıktı…
Bitiriyoruz…
“Mucize Bebek”…
Prematüre ailelerine umut olsun…
“Öldürmeyen Allah öldürmüyor!” sözünü ise …
Asla unutmayalım…
Nokta…
Hamiş: “DHA Manisa Temsilcisi Ersan Erdoğan’ın hayatın içinden enfes haberinin katkılarıyla…”
Sonsöz: “Olmaz dediğin ne varsa olur… Düşmem dersin, düşersin; şaşmam dersin, şaşarsın; öldüm der durur, yine de yaşarsın… / Hz. Mevlana…”