Dünyaya açık 80 milyonu aşkın nüfusu, uzun süre idare etmek ancak özel koşullarla mümkün olabilir.
Nüfusun % 65’i 35 yaşın altı ise o ülkeyi en başarılı iktidar 8-10 yıl idare edebilir.
Nüfusun % 65’i 40 ve üzeri yaşlarda ise ve dünyayı şaşırtacak bir ekonomik performans ve siyasal istikrar da var ise yaşlı seçmen kolay kolay parti değiştirmez. Böyle bir ülkede başarılı bir parti, 15-17 yıl iktidarda kalabilir.
Nüfusu yaşlı olan ülkeler, genç siyasetçiye ülkeyi yönetme yetkisi vermez…
Yaşlı seçmen genç siyasetçilere güvenip risk de almaz…
Ama ciddi ekonomik krizler peş peşe gelir ve siyasal istikrar da sağlanamazsa seçmenin tercihi her yönde de olabilir.
Bu durumda seçmenin tercihini önceden belirlemek zorlaşır.
Bu koşullarda “kulağa hoş gelen vaatler” yapılır.
Demem o ki; puslu havalarda yeni iktidarı hayali vaatler de belirleyebilir.
Ya da;
Kaybetme korkusuna kapılan iktidar, ekonometrik analizleri yapılmamış bol keseden ulufeler dağıtarak yerini korumaya çalışır.
Bu vaatler iktidarın ömrünü kısa süreliğine uzatabilir. Bu kez de yıkılışı daha gürültülü olur!
Türkiye, nüfusun %65’inin 35 yaşın altında olduğu bir ülke.
Değişim yanlısı olan genç seçmeni tatmin etmek ulufeyle de mümkün olmayabilir.
Genç seçmen itiraz edecek bir şey bulamazsa “Ne güzel günlerdi, eskiden soğan sarımsak yerdik!” der, memnuniyetsizliğini bir şekilde dışa vurur.
***
Demokratik iktidar ve muhalefet partileri, siyaset stratejilerini belirlerken seçmenin yaşını dikkate alırlar. Eminim ki hâlâ alıyorlardır!
O zaman nasıl oluyor da 15 yıllık tek parti iktidarı “SEÇİLME” yaşını 18’e indirebiliyor.
Seçmenin en kritik dilimi, 18-20 yaş grubu ve çoğu eğitimini tamamlayamamış yaşta ise seçimler her türlü sonuca açıktır, demektir.
Olası bir seçimde SP, Vatan Partisi, İyi Parti… şaşırtıcı oylar alabilirler.
Genç seçmenlerden en az yararlanabilecek partinin Ak Parti olabileceğini düşünüyorum.
Çünkü gençlik “men” ve “selva” aşamasına geldi!