AKP’nin Çin çıkışlı yeni ekonomi politikası milli ve kamucu bir yapılanmayı gerektirdiğinden, atılacak adımları merakla bekliyorduk. Atılan adımlar, BAE ve Katar ile yapılan anlaşmalar olunca, aklımız karıştı. Sanki sol gösterip sağ vurdular… Erdoğan’ın “serbest piyasa” övgüsünü dinledikten sonra başka türlü düşünmek ne mümkün! Cumhurbaşkanı ve Maliye Bakanı, uluslararası sisteme sadakat açıklaması yaptı.
Neyse… Biliyoruz ki Batı sermayesinin kontrolünde olan BAE, Katar gibi devletlerin Türkiye’yi Doğu Bloku’na yaklaştıracak politikalara destek vermesi eşyanın tabiatına aykırı.ABD, AB, İngiltere, İsrail ekseninde hareket eden Körfez ülkelerinde paranın rotasının nasıl çizildiği kimsenin meçhulü değil.
Gelin görün ki BAE ve Katar ile kurulan ilişkilere kuşkuyla bakmak, İslamcılara göre, İslam düşmanlığı…
Serbest piyasaya bağlılığını bildirmek, kapitalizmin metropollerine selam durmaktır.
Hal böyle iken, piyasaya müdahaleyi gerektiren Çin modelinin dile getirilmesi, bu tercihin ciddi olarak düşünülmediğini akla getiriyor.
Ancak ülke ekonomisinde yaşanan derin krizle baş edemeyen yönetimin otoriterleşmek için bu modele ihtiyaç duyduğu bir vakıa.
“Mış” gibi yapıp halkın tepesine biner mi, biner! “OHAL” dile getiriliyor.
Yoksulluk ile açlık arasında oluşan gerilim hattında ortaya çıkmasından korkulan ayaklanmalar, sistemi bütünüyle dengeden çıkartabilir.
Kentlerin bütününe yayılan yoksulluğun çaresizliğinde milyonlarca insanın vereceği tepki, meydanlarda toplaşıp devrimci eylem niyetine zıplayanların eylemine benzemeyecektir.
İktidar, ipin kaçan ucunu yakalamak derinde… Yoksullar ise bu faturayı ödemek istemiyor. Çin modeli diyerek sefalet ücretlerini kabul ettirmek, bu ülkede hiç kolay değil. Belli ki çarşı karışacak…
Çıkışsızlığın getirdikleri öyle uzun boylu analizlere ihtiyaç duymadan iki deyimde ifadesini buluyor;
Söylenenler için; “Deve desen deve değil kuş desen kuş değil.”
Yapılanlar için; “Bu ne perhiz bu ne lahana turşusu!”
Devlet yönetimini tartışmalı duruma getiren anlayışın duvara dayandığıkaotik bir dönemin orta yerinde, başımıza geleceklere hazır olmak lazım.
Uluslararası sistem,yolsuzlukların peşini bırakmayacak. Ve hesaplar görüldükten sonra öyle veya böyle bir dönem kapanacak.
Gelin görün ki bir dönem kapanırken önümüze koyulan fatura sadece son yirmi yılın değil, 40 yıllık liberal dönemin faturası olacaktır.
Bedel oldukça ağır olacak gibi...