Cumartesi öğle saatleriydi…
Türk Siyaseti’nde yeni bir pencere açıldı…
Pencereyi açan…
CHP Lideri Kılıçdaroğlu…
Sosyal medya hesabından videolu açıklama yaptı…
Türkiye’ye şöyle seslendi:
“Ben ömrümde, ülkemizde nefreti ve sevgiyi gördüm... Artık sevgi kazansın istiyorum… Ülkemizin iyileşmeye, helalleşmeye ihtiyacı var... Helalleşmek geçmişi değiştirmez ama geleceğimizi kurtarır… Geçmişte partimizin de hataları oldu; helalleşme yolculuğuna çıkma kararı aldım…”
***
Bu sözler büyük bir kesimi şaşırtmış olmalı…
Ayrıca…
Şapkayı önüne koyup, düşünmeye başlayanlar da olabilir…
CHP’nın “bir numaralı” koltuğunda…
10 yılı geride bırakan Kılıçdaroğlu…
Neden…
CHP’nin de geçmişte hataları olduğunu seslendirmeyi…
Bugünlere bıraktı?
“Yolculuğa çıkıyorum…” derken, neyi kast etti?
***
“Helalleşmek”…
Bu topraklara özgü bir ritüel…
Aslında…
Çoğu kez, başka eylemlerle karıştırırız bu söylemi…
Mesela…
Helallik istemek ile “özür dilemek”…
Yorgunluk ile “burukluk” gibi bi’şi…
Yorgunluk geçiyor ama…
Burukluk geçmiyor, kalıyor…
***
O sürpriz videoda en ilginç cümlesi şu oldu, Kılıçdaroğlu’nun:
“Geçmişte hepimizin hataları oldu…”
Hangi hatalar?
Yeni CHP söylemleri… Yeni amblem arayışları… Dersim hassasiyeti… Laik ve seküler kesimlerin dışına çıkma(!) gibi kıpırdanmalar… CHP’ye oldum olası önyargılı kesimlerle buluşma ve onlarla adaylaşma söylemleri… Fi tarihindeki Ekmeleddin İhsanoğlu’nun adaylığına gözler kapalı “okey” çekme… Abdullah Gül’ün adaylaştırılma söylemleri…
Taa, yıllar önce…
Diyarbakır’da sarfedilen ama hala unutulmayan o bir cümle:
“Ben AK Parti ile mücadele ederken, kendimi tek parti dönemindeki CHP ile mücadele ediyor gibi hissediyorum…”
Ne çabuk unuttuk bunları?
***
Aslında…
Bu videolu iç döküşün zamanlaması önemli…
“Millet İttifakı”nın ortaklarından…
Saadet Partisi Lideri Temel Karamollaoğlu’nun…
Sayın Cumhurbaşkanı Erdoğan’ı ziyareti…
Belki, o iki saat…
Kılıçdaroğlu’nun yüreğini önemli ölçüde burkmuş olabilir…
Zaten…
O ziyaret sonrası medyanın bir kulvarı…
“Saadet, Millet İttifakı’nı bırakıyor!” hissiyatı yaratmadı mı?
Sonra ne oldu?
Saadet’in Genel Başkanı…
Görüşmenin perde arkasını tek cümleyle özetleyiverdi:
“Ekonomide sorun var dedim, (Abartılıyor, yolunda) dedi…”
Bu özet, Kılıçdaroğlu’nun içini rahatlattı…
Duygusallık çıtası kendiliğinden yükselmişti…
Dayanamadı, videoda kalbinden geçenleri sıralayıverdi:
“Neden bu devleti, her gelen iktidar sürekli yıpratıyor? Bunun önemli bir nedeni var... Ülkemiz yaralı insanların ülkesi... Farklı topluluklar, çok farklı yaralar taşıyor… O kadar ağır yaralarımız var ki, ruhlarımız acı çekiyor... O kadar incinmişiz ki, hiç birimiz geleceğe bakamıyoruz, geçmişe takılı kaldık... Her iktidara gelen de bu yaraları kullandı, istismar etti, derinleştirdi…”
***
Seçmenin doğrudan yüreğini hedeflemişti, Kılıçdaroğlu…
Bu konuşmanın zamanlamasını ve içeriğini…
CHP’ye yarım asır emek vermiş…
Politika’nın her basamağında taçlanmış değerli büyüğüm…
Bülent Baratalı’ya sordum; dedi ki:
“Kılıçdaroğlu, özellikle muhafazakar kesimden gelen tereddütlere ve güvence istemlerine cevap verdi… AK Parti’den kopan ama henüz yönünü belirlememiş muhafazakar seçmenin AK Parti dönemindeki sıkıntılardan kurtulacağının güvencenin kendisi olduğunu ifade ediyor… Hatta, bir adım ileri gidiyor ve (Özetle sevgili halkım; ülkemizin iktidarlardan çok şifaya ihtiyacı var!) diyor… Bu önemli bir ataktır!”
Türkiye’nin son 60 yılında…
Siyaset’en farklı kutuplarda da olsa…
Seçmen’in aldığı yaraları, ruhlarının çektiği acıyı…
Politikacıların kavrayabilmesi için…
Vakit çok geç değil…
Bülent Baratalı büyüğümüz…
Kılıçdaroğlu’nun sözlerini yorumlarken…
Noktayı şöyle koyuyor:
“Geçmişte kırılan, korkutulan kesimlerin, farklı hayat tarzlarının tanımının yapılması gerekiyor… Ancak bunların tanımı yapılırken kendi parti tabanının tepkilerini de bugünden ölçüp değerlendirmesi gerekiyor… Özellikle Atatürkçüler ve Kemalistler başta olmak üzere…”
***
Peki, bu damardan helalleşme mesajı “örtülü” ne anlatıyor?
“Buradan çıkarılacak sonuç, Kılıçdaroğlu’nun kesin olarak partisinin Cumhurbaşkanı adayı olduğunun bilinmesidir…”
Nokta…
Sonsöz: “Ekmeğim aşım helal olsun yiyene, içene... Ama hakkım helal değil; dost gibi görünüp kuyumu eşene… / Hz. Mevlana…”