Müzik Önerisi: Winter from the Four Seasons Antonio Vivaldi
Bazıları sıcak sever, bazıları soğuğu...
Soğuğun diriliğini sıcağın bunaltısına yeğleyenlerdenim.
Yazın özgürlüğüne karşılık, kışın kendine has bir merhameti olduğuna inananlardanım.
Evinde geçirdiğin zaman biraz daha fazladır kışın...
Sarılmanın, sarınmanın, sarmalanmanın mevsimidir.
Hep bir sokulmak istersin, kedi gibi yumak olur içine kıvrılırsın.
Aynı zamanda kahvene eşlik istersin, çorbana ortak istersin, sohbet istersin, paylaşmak istersin, hep yanında biri olsun istersin...
Yalnızlığın soğuğu kışın soğuğundan beterdir, titretir ürpertir, soluğunu keser.
Kış muhteşem bir köprü kurar geçmişten geleceğe.
Takvimin yıllarını peşi sıra harcar, bir yaprakla üç yüz atmış beş gün devriliverir.
Tüm umutların sıfırlandığı anda kapı eşiğindeki geleceğin ve yeni hayallerin düşlerine penceresini açar genişçe...Her şeyi yeni baştan başlatmanın sırrını taşır.
Kendinle gizlice yaptığın tüm anlaşmaların miladıdır:
Sigarayı bırakmanın, rejime girmenin, daha iyi bir öğrenci olmanın, yeni bir iş aramanın, arabayı yenilemenin, hayatını geriye dönüşsüz bir şekilde değiştirme taleplerini canlandıran mevsimdir.
Kışın derinliği sisinden, pusundan, yağmurundan, bulutundan kaynaklanır. Kendi içine yaptığın en büyük yolculukların başlangıcıdır kış.
Kışın beyazı tüm pislikleri örtebilir bir gecede. Sessizliğin sesi, gecenin rengi, insanlığın masumiyetidir kış. Küçücük hissettiren, doğaya karşı savunmasızlığını acımasızca yüzüne vuran basit bir tokattır.
Kış üşütür ama ihaneti yoktur...Karı da ayazı da yağmuru çamuru da beklenti dahilinde gelir, şaşırtmaz kandırmaz duygularınla oynamaz kış...
Üşürsen bir kat daha giyersin üstüne, üşürsen daha bi sıkı sarılırsın sevdiğine...
Kuşlar terk edebilir kışı belki kısa süreliğine, ama doğanın molasıdır aslında kendine daha bir canlı geri gelmek için bahara, kışı mesken tutar. Yeniden başlamak için kendi içine çekilmektir kış, bir nevi hesaplaşmadır bir muhakemedir.
Doğanın hazırlık mevsimidir kış, bembeyaz yorganın altında hayatın cilveleşmesidir. Sıcağa hasretin, beraber ısınmanın mevsimidir.
Kış beyazı davet eder kendine, beyazlarla işgal edilir. Sessizliğin ve huzurun rengiyle bezenir.
Kestanenin, çorbanın, kahvenin kokusu daha bir keskindir
Eldivenin, atkının, berenin yumuşaklığı daha bir insancıldır
Burnun, parmak uçlarının, ayaklarının uzaklığı daha bir keskindir.
Varlığının kanıtı değil midir hepsi?
Kış ne kadar masalsı anlatınca ve uzaktan yaşayınca…
Sıcak bir yuvaya kavuşacağını bilince…
Evde kaynayabilen bir tenceren olunca…
Odunu kömürü doğal gazı düşünmedikçe…
Etiketlerin her gün değiştiğini fark etmedikçe…
Bütün çirkinlikleri örten karın beyazına hasretim, ama soğuğundan korkuyorum artık memleketimin yokluklarını gördükçe.
Kışın sakinliğini seviyorum, ama korkuyorum bu sakinliğin geri dönülemez bir fırtına yaratabileceğine.
Kışın huzurunu seviyorum…Ve evime, yuvama, battaniyeme, eldivenime, bereme, atkıma güvendiğim gibi güvenmek istiyorum baharın geleceğine…
Soğuğun mertliğine, sert geçen kışın ardından gelen baharın çok daha güzel şarkılar söyleyeceğine inanıyorum…