Bu yıl Facebook herkese yıl albümü hazırlamış.
Bana da hazırlamış.
Yıl içerisinde paylaşılan fotoğraflar..
Hoş anların kendi tarihimize yazılması.
Bazıları unutulacak olsa da bazıları mıh gibi kazılası fotoğraflar.
Kaybettiğim bir dostun fotoğrafı mesela..
Mısmar gibi içimde (şimdi çoğunuz mısmarın ne olduğunu soracaksınız, boşuna Osmanlıca öğrenin demiyorlar)
Kapitalizmin bir başka yüzü elbet.
Mutlu fotoğraflarımızla kandırıyorlar hepimizi.
Kendi sorunsuzluklarımızı mutluluk sayarsak epey mutluyuzdur belki
Oysa kaç çocuk öldürüldü devlet kurşunuyla.
Kaç kadın kurtulamadı cehaletin pençesinden bu memlekette.
Bir yılda yüz yıl geriledi kafalar.
Her yıl yüz yıl hesabıyla geriliyoruz.
Yeni Türkiye yalanlarıyla
Yalnız kazalar ve kahırlarda birinciyiz.
Şimdi saymak isterdim başarılarını memleketimin.
Ne var sahi akıllara yer eden bir buluş..
Ya da ne bileyim işte kara talihimizden kurtuluş.
Ruhen bölünmüşlüğümüzden başka ne kaldı elimizde
Nefreti körüklüyor kutuları kutsallaştıranlar
Ve alkışlayan eller ne çirkin
Yağlı urganlardan akan masum kiri gibi
Cebelleşmiyor kendi talihinde
Ah elleriniz
Elleriniz ne çirkin hanımefendiler beyefendiler
Çalıntıların gölgesine sığınmış
Ve yüzsüzlük dar bir elbise gibi gözlerinizde parlıyor
Köpekleriniz öğretilmiş nameleri hırlıyor
Alkışlayan eller karanlıklarını taşıyor geleceğe
Sene ikibinondört bitiyor
Ört üstümü ruhsuzluğum ört
Ört ki bir sonraki seneye
Ve neye
Uyandığımı bilmeden uyanayım
Ve bir yıla daha yanayım….
Not:Yazılarımız altına bir şiirimi koyarım genelde
Yazı bittiğinde baktım şiir gibi olmuş
Eee bir güne bir şiir yeter…