Genellemelerden uzak bir yazı için bilgisayarın başına geçtim.
Herkes, hiç kimse, bundan böyle, kim olursa olsun…’dan uzak bir yazı yazmak istiyorum.
Zor olmasa gerek!
Sorumluluk sahibi biri suçlamadan kendi hesabına yaptığı doğruları ve yanlışları gözden geçirebilir. Dönüp geriye de bakabilir.
İyisi mi,
“Bundan sonra…”,
“Herkesten önce…”,
“Hiç bu kadar…”a sığınmadan daha mütevazi düşünüp yazmak ve ona uygun adımlar atmak… Bize yakışan bu olmalı.
Bunca yıl bir şekilde yaşamış biri olarak hayat yalansız ve yanlışsız nasıl sürdürülür diye düşünmeye başladım.
Yalan söylememek elimizde; peki yanlışsız yaşamak mümkün mü?
Bu kimin elinde?
İnsan ancak kendisini doğru yolda, doğru sözde ve sağlam işte tutmaya zorlayabilir. Gerisi çok zor!
Bir insanı yalan makinası yapmak kimin elinde?
Yalandan zarar görenler bunu unutmazlar, gördükleri yerde de karşımıza çıkarlar.
Kaçımız bu tür karşı çıkışlara hazırız?
Biraz da bunun üzerinde düşündüm:
Siz sorarsınız, utanmadan, sıkılmadan bu yalanları nasıl söylediniz, diye. O da çok pişkin bir eda ile
“Ne zaman oldu, hatırlamıyorum!” der.
“Hatırlamıyorum” mazeretini düşünemeyenler uzun süre yalan söyleyemezler.
Çünkü yalan kolay kolay unutulmaz!
Kim hatırlamaz biliyor musunuz “Yalancılar, sahtekârlar, dolandırıcılar, şeref yoksunu reziller”.
İnsan yaptığını nasıl unutur, bu mümkün mü?
Kimse unutmaz; bundan emin olabilirsiniz!