Anadol, üç nesil taşımış bir otomobildir…
Her nesil…
Hastalık derecesinde bir aşkla oturdu o otomobilin direksiyonuna…
Meraklısının elinde…
Hala “kız gibi” 1966’da üretilmiş “Anadol”lar var…
Koy önüne Karun Hazinesi’ni asla sattıramazsın!
Üç adet süs niyetine “Devrim” arabalarını…
Anadol ile mukayese bile edemezsin…
Çünkü, “Anadol” başlı başına bir aşktır…
***
O zaman, ha’di kutlayalım…
Türkiye Cumhuriyeti’nin seri imalat yapan ilk otomobili…
“Anadolu”un yaş gününü…
Memleketimin ilk “doğma / büyüme” otomobili Anadol…
55 yıl önce dün…
(28 Şubat’tan itibaren…)
Üretim bandından geçmeye başlamıştı…
İlk üretilenler “Akdeniz Mavisi”ydi…
Arkasından öyle çekici renkler geldi ki…
Ürgüp Beyazı çok beğenilmişti mesela…
Kısa bir süre sonra…
Samsun Kırmızısı… Antep Sarısı… Konya Beji… Edremit Yeşili…
Yollara döküldü…
Türkiye’nin artık…
“Benim…” dediği milli bir otomobili olmuştu…
Anadol, vatandaşa…
“İşte, memleketimizin ileriye doğru hamlesinde, yıllardır gözlediği dönüm noktasına ulaştıran ilk Türk otomobili…” cümlesiyle sunuldu…
1967 Mart’ın ilk günüde...
Rengarenk Anadol’lar, Türkiye yollarına çıktı…
Satış fiyatı, 26 bin 800 Liraydı…
(O sırada Aşağı yukarı 3.800 Amerikan Doları…)
Rahmetli babam, Tariş’te memurdu…
Ehliyeti yoktu, buna rağmen taksitle almaya kalktı…
Amcamlar zor engel oldu…
***
Anadol’un üretimi 17 yıl sonra (1984) sona erdi…
Bu süre içersinde…
62 bin 923 adedi otomobil ve 30 bin 265 adedi pick-up olmak üzere…
Toplam 93 bin 188 adet Anadol üretildi…
Daha piyasa çıkar çıkmaz 11 ülkeden ihracat teklifi geldi…
Gelgelelim üretim miktarı çok azdı…
Taleplere yetişmek imkansızdı…
Üstüne…
Bazı ithalatçı firmalar asılsız dedikodular üretti…
Mesela…
Anadol’un fiberglas gövdesinin…
İnekler tarafından yenildiği iddiaları aldı başını gitti!
Bu arada…
Garibim Anadol’u…
Efsane Amerikan otomobil modelleri ile kıyaslayanlar çıktı…
Anadol’un üretimi sona erse de…
Vehbi Koç, amacına ulaştı…
Türkiye’nin seri otomobil yapabildiğini dünyaya kanıtladı…
***
Fiberglas kaporta dedik ya…
O’nun da bi’hikayesi var…
Anadol üretimi henüz merhum Vehbi Koç’un kafasındayken…
O tarihlerde İzmir’e gelen oğlu Rahmi Koç…
Tesadüfen…
Fuar’da satılan İsrail yapımı bir pick-up görüyor…
Motoru, şanzımanı, diferansiyeli Ford’tan…
Gerisi tamamen plastik…
Aslında gerçek bir İngiliz teknolojisi…
İşte İzmir Fuarı’nda satılan o pick-up…
Anadol’un fiberglas kaportasına böyle ilham olmuştu…
***
“Otomobilin ismini halk belirlesin” fikri beğenildi…
Ödüllü yarışma için anket hazırlığı başladı…
Türkiye’nin dört bir yanından 150 bin isim önerisi geldi…
En çok tercih edilen isimler…
“Anadol”, “Anadolu” ve “Koç” oldu…
Komite “Anadol”u seçti; büyük ödülü bir öğretmen kazandı…
Anadolu Uygarlıkları'nın sembolü olan Hitit Geyiği ise…
Anadol’un simgesi oldu…
***
Şu sıralarda…
Tedavüldeki Anadol marka otomobil sayısı giderek azaldı…
Çoğu gerçek anlamda “klasik” oldu…
Bazı müzelerde…
Özel garajlarda hala “kız gibi”…
Hele “kırmızı” olanları…
Bir sevda şarkısından f arksız…
Jilet gibi ilk günkünden farksız baba yadigarı Anadol’u…
250 bin TL. verene…
Satmayan “Anadol Aşıkları” var aramızda…
N’aparsınız…
Sevda büyük…
***
Bitiriyoruz…
Bi’daha başa dönelim…
“Anadol”, üç nesil görmüş; seri üretim ilk Türk Otomobil’idir…
Tarih’tir…
Efsanedir…
Sahiplerinin şu ahir ömürlerinin bir köşesinde…
Hala direksiyona oturup…
Anadol’u kullanabildikleri için büyük mutluluk duydukları…
Yegane otomobildir…
“Anadol Sevdalıları”…
Sadece…
Bu yerli otomobil’den bahsetmek…
Ve dahi…
“Benim arabam seninkini döver…” diyebilmek için sık sık buluşurlar…
Ne büyük aşk, dimi?
Nokta…
Sonsöz: “Bir otomobil kayınvalide gibidir… İzin verirseniz hayatınızı yönetir… / Anonim…”