İşçi sınıfı ile burjuvazi arasında gidip gelen ve araya kaynamakla ünlü bu sınıf, küçük burjuvazi de denir, iki yüzlü ahlakın en güçlü temsilcisidir.
Kapitalist sistemin bütün değerlerini kolaylıkla benimseyen bu sınıf, yine sistemin sunduğu nimetlere sahip olmak için her kılığa girmek gibi bir beceriye sahiptir. Sınıf atlamak, bu sınıfın günlük aktivitelerini belirleyen en güçlü motivasyondur.
Devrimci veya muhafazakâr olmak, solcu veya sağcı olmak, dindar veya dinsiz olmak, ilerici veya gerici olmak, orta sınıfta bir gösteri olarak büyük önem taşır.
Görüntü ve gürültüden ibaret bu gösteri, sistemin bekası için elzemdir.
Bu kararsız sınıfta karakter tam teşekkül etmediğinden, her türlü ucuzluğa teşne olmak olağandır. Ve bu olağan durum, siyasal partileri besleyen insan kaynaklarının teminatıdır.
Kapitalist sistemde tüketim kültürünün en vefakâr kitlesi orta sınıftan yetişir. Kapitalistlerin bir ürünü kırk kılığa sokup döne döne sattığı bu kitle, “orta direk” olarak da adlandırılır. Çünkü tüketim toplumunun taşıyıcı kolonu gibidir.
Orta sınıf, muktedirlerin kurduğu iktidarın siyasi partilerde zuhur etmesi ve piyasa ilişkilerinin topluma mal olması gibi meselelerde sistemin yaslandığı en güvenli toplumsal katmanları barındırır.
Sadece faşizmin değil, satıh solculuğun da kendisine alan bulduğu derin bir kaynaktır, orta sınıf. Yanı sıra, statükodan beslenmeyi de hiç ihmal etmez.
İktisadi krizlere en duyarlı sınıftır. Türkiye’de ne İsa’ya ne Musa’ya yaranabilen bu sınıf,Erdoğan liderliğinde iktidara geldi.
Uluslararası sistemde oluşmakta olan yeni dengelerin getirdiği “yeni faşizm” ile barışık orta sınıfların yeni Dünya düzeninde oynayacağı rol hayatidir.
Şimdilik, “prekarya” olarak adlandırılan yeni sınıf veya toplumsal katmanların orta sınıfın yerini doldurmakta olduğu, el yordamıyla ifade ediliyor.
Kent yoksulluğunda yeniden kendisini inşa edecek olan orta sınıfları bekleyen “yeni hayat” geçmişi aratacak gibi...