Aydınlanma devrimi, modern zamanlar, bilgi çağı derken uygarlığın dibini bulduk. Meğer “uygarlık” dediğimiz, insanın yaşam koşullarının dibini oyuyormuş…
Bilim ve inanç, her ikisi de uygarlığa dahil. İkisi arasındaki diyalektik çatışma, sistem kuran aklı yeniden üretiyor. Uygarlığı mümkün kılan aklı...
İslamcıların meseleleri ele alış biçimi ve kutsallar üzerinden yarattıkları baskı, yönetim zafiyeti derinleştikçe şiddetiolağanlaştırıyor.Tanrısal teklik, bütün dinlerde olduğu gibi otorite ve itaati mutlaklaştırıyor.
İşte tam da bu durum, göklerden gelen sonsuz iktidar fikri, yeryüzü muktedirlerine ilham veriyor.Ve göklerdeki sınırsız iktidar gücünden yeryüzüne iktidar transferi gerçekleşiyor.
Anahtar kavram; Teklik. Bu kavramının bilimsel düşünceyle buluşması, Aydınlanma fikrinin de yolunu açtı. Teklik ve ölçü…
Şiddet aklı geri plana ittiğinde ortaya çıkan duruma, “gericilik” diyoruz. “İlericilik” dediğimiz de bunun anti tezi… Muktedirlere itaatin iki yolu; akla dayalı gönüllü itaat veya gericilikle hemhal otoriteye dayalı koşulsuz itaat.
Sonuç olarak, itaatlerden itaat beğendiğimiz ve yeryüzünü cehenneme çevirdiğimiz gerçeğiyle yüz yüzeyiz.
Başladığımız yere geri dönüyoruz. Dünya elan öküzün iki boynuzu arasında… İslamiyet’ten çok önce, Anadolu söylencelerinde geçtiği gibi…
Gerçek yürüyor, uygarlık adına yaptıklarımız yeryüzü yaşamını yok ediyor. Sonumuz eni konu görünür oldu.
Bilim, Dünya’nın öküzün boynuzları üstünde olmadığını kanıtladığında, neyin üstünde durduğunu söyleyemedi. Eğer gerçekten söyleyebilseydi, Dünya insanlara böyle kapıyı pervasızca gösteremezdi.
Lamı cimi yok, yeryüzünden kapı dışarı ediliyoruz.
Kendi kendimize zeki yaratıklar olduğumuzu söyleyip duruyoruz… Tanığımız yok... Ve zekâmızın temelde yok etmeye programlı olduğuda bir gerçek.
Zekamızla başımıza açtığımız işlerden öyle yıldık ki sonunda, yarattığımız yapay zekânın duruma el koymasına rıza gösterdik.
Yanlış yaşanmış zamanlar…
Galiba, insanın “Dünya öküzün iki boynuzu arasında.”dediği yere geri dönmesi ve nerede hata yaptığını bulması gerekiyor. Böyle düşünüyorum…
Neden böyle düşündüğüme gelince;İnsanlık durumu ve yeryüzünün ahvali, insan denen meçhulün kötülüğünün karinesi…
Dünya nicedir vicdansızlığın, ahlaksızlığın, karaktersizliğin, aptallığın, yalanların, cinayetlerin, rezilliğin, ikiyüzlülüğün üstünde duruyor.