İzmir’de “efsane başkan” sıfatı, ilk O’na takıldı…
Osman Kibar’dan devralmıştı İzmir Belediyesi’ni…
O zamanlar…
Daha 40’lı yaşlarının ortasındaydı, İhsan Alyanak…
Koltuğa 1973’te oturdu…
Konak Meydanı, keşmekeş haldeydi…
Türkiye’nin üçüncü büyük kentinin nüfusu o tarihlerde…
500 bin ya var, ya yok!
Gelin görün ki…
O nüfusun kafadan yarısı her Allah’ın günü…
Mutlaka…
Ya Konak Meydanı’na geliyor…
Ya da Konak Meydanı’ndan geçiyordu…
Alyanak, tempolu başkandı…
Karar verdi mi, “Bu iş mutlaka bitecek” derdi…
Kurmaylarını topladı…
Konak Vapur İskelesi’nden taaa Kemeraltı girişine uzanan…
Bir “üst geçit hayali”nden söz etti…
“Bunu yapabilirsek, trafik kesintisiz akar; İzmirli zamandan kazanır…” dedi…
Önce, “Kaça mal olur, kime yaptırırız?” muhabbeti başladı…
Rahmetli Alyanak…
İzmir Belediyesi’nin “medarı iftiharı” ESHOT yöneticilerine sordu…
Cevap şahaneydi:
“Başkanım biz otobüs yapıyoruz atölyelerde… Üstgeçit mi yapamayacağız?”
Kollar sıvandı; gece gündüz çalışıldı…
Montajı o yoğun trafik ve insan seli arasında aylar sürdü…
İzmir’in tarihindeki ilk üstgeçidi…
1976’da devreye girdi…
Vatandaş, oluk oluk iskeleden çarşıya akmaya başladı…
Hoş, üst geçit biraz “yılankavi” dönemeçli yapılmıştı ama…
Olsun, iş görüyordu ya…
O kadar kusur “kadı kızı”nda bile olurdu!
***
O üstgeçit…
O haliyle…
İzmirlilere tam 17 yıl hizmet verdi…
Üstgeçidin ayakları arasına yerleşen kafelerde…
İzmir’in en güzel aşkları yaşandı…
Sevgililerin klasik Ankara Palas önündeki buluşmaları…
Ne hikmetse…
Üstgeçitlerin altına taşınmıştı…
Sevda, adres tanımıyordu!
***
Yıl; 1989…
Yüksel Çakmur, İzmir Büyükşehir Belediye Başkanı seçildi…
Kurmaylarına talimat verdi…
“Konak Meydanı’nı yepyeni bir çehreye kavuşturalım…”
Yeni projede trafik yeraltına alınıyor…
Doğal olarak üstgeçide gerek kalmıyordu…
Çakmur’un iş bitiren ekibi, sordu haklı olarak:
“İyi de başkanım, koca üstgeçidi 17 yıldan sonra çöpe mi atalım?”
Kurmaylardan birinden ışık saçan öneri geldi:
“Menemen Belediyesi’ne bila-bedel (bedava) verelim…”
Çakmur Başkan, bu fikre bayıldı…
Gerçekten…
Karayolu Menemen’i ikiye bölüyor…
Ne yazık ki, trafik kazasında hayatını kaybedenler oluyordu…
O tarihte…
Menemen’in Belediye Reisi…
Kadir Yıldırım’dı…
Çakmur’un jestine çok sevindi; Menemenliler mutlu oldu…
İzmir Büyükşehir Belediye Meclisi’nin kararı ile…
Koca “üst geçit” Menemen Belediyesi’ne…
Sadece “1 TL.” sembolik ücretle satıldı…
Aslında bu bir “hibe / bağış”tı ve Menemen’e bayram sevinci yaşatmıştı…
Yine ESHOT’un iş bitiren ekipleri devreye girdi…
Bir gecede…
Konak’taki üstgeçidi bi’güzel son vidasına kadar söktüler…
Yetmedi…
Götürüp Menemen’de yeniden kurdular…
İşte, İzmir’in o yüzde 100 yerli üstgeçidi…
Tam 27 yıl Menemenlilere hizmet etti…
Gelin görün ki…
Eskilerin deyimi ile miadını doldurmuş…
Veda zamanı gelmişti…
***
Menemen’in CHP’li Başkanı Serdar Aksoy…
Daha seçim vaatleri arasına koymuştu…
Menemen’in sembol üstgeçidini değiştirmeyi…
Hiç ötelemedi…
Verdiği kararı yarım yıl içinde hayata geçirdi…
Şöyle dedi, gıcır gıcır üstgeçidin açılışında:
“Menemen Belediyesi o kadar güçlü bir belediyedir ki, o yıkık belediyeden bir Anka Kuşu gibi kendi küllerinden yeniden doğmasını bildi… Biz iş yapmakla yükümlüyüz... Bu yüzden seçildik ve iş yapmaya da devam edeceğiz…”
***
40 küsur yıldan fazla iki kente hizmet veren…
Yolları kısaltan, kalpleri birleştiren…
Biraz “tenekemsi” gibi görünse de…
O bizim neslin gördüğü ilk üstgeçitti…
Altında da bir dünya vardı; üstünde de…
Üstten acelesi olanlar hızlı hızlı geçer…
Alt katta ise…
Gözlerden uzak nice sevdalar filiz verirdi…
Şimdi artık…
Bir metal yığını…
Büyük olasılıkla kilo hesabı hurdacılara satılacak…
Çünkü, yerini…
Çok modern, asansörlü ve çağın şartlarına uyan…
Bir üstgeçide bıraktı…
Aynen, efsanelerdeki “Anka Kuşu” gibi…
Küllerinden yeniden doğdu…
Üzülmeyelim, bilakis sevinelim…
Ama…
Yeniden doğuştan önceki…
Altın değerinde anılarımızı asla unutmayalım…
Nokta…
Sonsöz: “Yüzü geleceğe dönük olarak geçmişi hatırlayan kişi, nereye gittiğini çok iyi bilir… / Alain (Emile Auguste Chartier): Fransız Filazof…”