Zaman "tutulamayan" tek şeydir!..
Adeta uçar gider...
Zamanla birlikte doğrular gider, yanlışlar gider...
İnsanlar gelir gider hayatımızdan...
Biz gideriz insanların hayatından...
Farkına varmayız ama, her saniye "alışkanlıklarımız" gider...
Ve yerine yenileri gelir...
Hele bir de işin içine "teknoloji" dediğimiz; ya da "medeniyet" dediğimiz tek dişi kalmış canavar girerse, fabrika ayarlarımız hepten gider...
Olumlu tarafı da vardır bu canavarın, kötü tarafı da!..
Hayatımızı kolaylaştırır meselâ...
Bu güzeldir...
Lâkin her kolaylık bir tembellik getirir!..
Emek ve çaba denilen olgu yok olur gider...
İnsanı diri tutan "mücadele", yerini "miskinliğe" bırakır...
Daha da önemlisi, "duygular" çürür...
İşte bu tehlikelidir!..
Çünkü onlar çürüdüğü zaman "iletişim" kopar!..
Ve bizler birer "makine"ye dönüşürüz...
Belki de yaşadığımız zamanın en büyük problemi budur!..
"İletişimsizlik..."
Fazla uzağa değil; bundan 25-30 yıl öncesine gidelim...
Bakın bakalım!..
Şimdi mi daha mutluyuz, yoksa o dönemlerde mi mutluyduk?..
Eskiden isterdik:
* Annem yolladı, bir fincan şekeriniz var mı Ayten teyze...
* Şimdi: Ayfon şarzınız var mı?..
Eskiden derdik:
* Ayrıldık, yüzüğü fırlatıp attım...
* Şimdi: Ayrıldık, feysten de sildim instegramdan da...
Eskiden bağırırdık:
* Olmadı! Biraz daha sağa...
Hah tamam hiç bozma, karlı ama gösteriyor...
* Şimdi: Bizimkisi elsidi. Üç boyutu da var, heşdi özelliği de....
Eskiden kızardık:
* Ulan yine düşmedi bu telefon, dııt dııt edip duruyor...
* Şimdi: Aradığınız kişiye ulaşılamıyor, daha sonra tekrar deneyiniz...
Eskiden yollardık:
* Mektubuma başlarken...
* Şimdi: Bir mesaj attım, ağzıma geleni söyledim...
Eskiden kompliman yapardık:
* Çok güzelsiniz...
* Şimdi: "Beğen"'e tıkla...
Eskiden yazardık:
* Ne demiş şair...
* Şimdi: Kes, kopyala, yapıştır, paylaş...
Eskiden gururlanırdık:
* Ayarladım kızı, hafta sonu muhallebiciye gideceğiz...
* Şimdi: Burhan, Selvinaz ile arkadaş oldu; 30 saniye önce, İstanbul yakınlarında...
Eskiden oynardık:
* Bak taş çalma, ıstakayı kafana yiyeceksin...
* Şimdi: Adnan okey pılasta yeni oyuna başladı...
Eskiden dürterdik:
* Anında küfürü yerdik "Ananıııı..."
* Şimdi: Selami, Hayrettin'i dürttü... Eee, hani küfür?..
Eskiden nara atardık;
* Heyyttt! Var mı ulan bana yan bakan?..
* Şimdi: Bir tivit attım, ortalık yıkıldı kanka...
Eskiden giderdik:
* Acaip bi filim gelmiş Şan sinemasına... Üç defa izledim, ama üçünde de kovboy ölüyor...
* Şimdi: Tıkla, filim izle...
Eskiden rica edirdik:
* Ya Süleyman, al şu oğlanı yanına bir zanaat öğrensin...
* Şimdi: Siz bir sivinizi yollayın, değerlendirelim..."
Eskiden tarif ederdik;
* Asmalı kahvenin alt sokağında, Mehtap apartmanı 5 numarada oturuyoruz. Bakkal Recep var, sorsan tarif eder..."
* Şimdi: Yüz metre sonra döner kavşaktan soldaki çıkışa girin...
Eskiden gülerdik:
* Hay sen çok yaşa emi! Sabah sabah güldürdün beni...
* Şimdi: İpek sana gülücük yolladı...
Eskiden sorardık:
*Adınız, soyadınız...
* Şimdi: Tece kimlik numaranız...
Eskiden merak ederdik:
* Kimlerdensin len sen?..
* Şimdi: Lütfen, annenizin kızlık soyadının üçüncü ve beşinci harfini söyleyin...
Eskiden ayrılırdık:
* Boşandım anasını satayım...
* Şimdi: Hüseyin durumunu "İlişkisi yok" olarak değiştirdi...
Eskiden severdik:
* Yaşasın aşık oldum...
* Şimdi: Nermin'in ilişkisi başladı...
Eskiden alış veriş yapardık:
* Hocam, kaç para bu pabuç?..
* Şimdi: Son 5 ürün... Sepete koy...
Eskiden arar konuşurduk:
* Alo, nasılsın kardeşim...
* Şimdi: Çaldırdım, niye dönmedin ya!..
Eskiden incelerdik:
* Gelin adayını görmeye hamama gidiyoruz Perihan hanım, hadi sen de gel...
* Şimdi: Feysine baktım, biraz basenine dolgun ama güzel kız...
İşte bunlar, aklımıza gelen bir avuç yeni alışkanlıklarımız..
Şimdi sorun kendinize!..
O günler mi güzeldi, bu günler mi?..