Hatırlıyorum…
15 yıl kadar önce milli bayramlarımız rutin bir ruh hali ile kutlanıyordu.
Resmi törenler görev kapsamında kendi sıkıcılığı içinde yapılıyordu.
Bürokrasi eliyle düzenlenen milli bayramlar monotonlaşmıştı.
TV’ler ağırbaşlı TRT cümleleriyle bildik arşiv görüntülerini ısıtıp ısıtıp önümüze koyuyordu.
Sevgi ve saygı daimdi belki ama…
Heyecanı eksikti, coşkusu eksikti, neşesi eksikti.
Tekdüzelik içinde rengi solmuştu.
Törenlere katılım şüphesiz vardı ama kitlesel değildi.
Kendiliğinden harekete geçen bir ruh halinde yapılmıyordu.
Cumhuriyet Bayramı devletin kutladığı, halkın izlediği ve alkışladığı bir tören gibiydi.
***
Yıllar içinde geldiğimiz noktada…
Cumhuriyet değerleriyle ilgili yapılan baskılar…
Yok saymalar…
Saygısızlıklar…
Karalamalar…
Lütfen kutlamalar…
Yasaklama niyetleri…
29 Ekim’lerde tekrarlayan kulak ağrıları…
10. Yıl Marşı’na gıcık olmalar…
İzmir Marşı’na atılan tokatlar…
Aslında etliye sütlüye karışmayan, kendi halinde stand by takılan…
İşine gücüne bakan sokaktaki sade insanların sağduyusuna çarptı.
“Bu kadar da olmaz” dedirtti.
Tepki doğurdu.
Silkindik.
Eldeki kıymetlerimizi hatırladık.
Üzerimizdeki ataleti attık.
Sessizce köşesinde oturanlar ayağa kalktı, dirildi.
Birlik beraberlik duygusu pekişti.
Kendi halindeliğin rehaveti yerini…
İnatçı, mücadeleci ve kararlı sahiplenmeye bıraktı.
Cumhuriyet Bayramı başta olmak üzere…
Milli bayramlar bir başka kutlanır oldu.
30 Ağustoslar, 19 Mayıslar, 9 Eylüller coştu.
Çoluk çocuk, genci yaşlısı sokağa çıktı.
Başta Cumhuriyet bayramları olmak üzere milli bayramlar gerçek bir şenlik havasında kutlanır oldu.
Türkiye’nin her köşesinden birbirinden renkli fotoğraflar gelmeye başladı.
Belediyeler atağa kalktı, kutlama programları birbirini izledi.
Ama en önemlisi…
Vatandaş harekete geçti.
Cumhuriyet için ayağa kalktı.
Dün tüm Türkiye’de olduğu gibi…
Cumhuriyet’in 95. yılını aşkla kutladı.
“Biz buradayız” dedi.
***
Büyük bir keyifle görüyorum ki milli bayramlar artık bürokrasi elinden çıkmış rutin havayla kutlanmıyor.
Mıy mıy mıy olmuyor.
Halkın samimi duyguları, rengarenk, neşeli, heyecanlı katılımıyla coşkuyla yaşanıyor.
Gerçekten de bayram havasında kutlanıyor.
Konu komşu hep birlikte katılıyorlar, ailecek katılıyorlar, sevgilisiyle, eşiyle, çocuğuyla katılıyor insanlar…
Gerçekten de yüksek milli duygularla, cumhuriyet sevgisiyle, Atatürk’e büyük bir bağlılık ile yer gök kırmızı oluyor.
Sokaklar, kaldırımlar, yollar dolup taşıyor milli bayramlarımızda.
Herkes aynı coşkuda kardeş oluyor.
Hele İzmir’de karadan, havadan, denizden ayrı bir şölen yaşanıyor.
“Orada olmak” istiyoruz.
Cumhuriyet’i kutlamak, 9 Eylül’ü, 30 Ağustos’u kutlamak istiyoruz.
Cumhuriyetin tadını çıkarıyoruz.
Birlikte sahip çıkıyoruz.
Rehavetimiz nasıl mı geçti?
Karalamak, yok saymak isteyenler…
Yarışanlar…
Sağ olsunlar…
Ne demişler?
Ne kadar karalarsan, o kadar net görünür.