Hayat hatalarının çokça yaşandığı ülkemizde, eski hataların kapımızı sıkça çalması da gelenek haline gelmiştir. Hatıra canavarları ülke insanını sarmış, çakma sözlerle de halk kandırılmaya çalışılmıştır.
Menfaat bölgelerinin çizildiği, kendi cemallerinin kapatılmaya çalışıldığı, her türlü maskelerin takıldığı insanlar topluluğu türetilmiştir.
Hayatımızın merkezine baktığımızda da, çevremizin tuzaklarla kaplı olduğunu görmekteyiz. Örneğin siyaset bile bir meslek olmuş, hizmet aracı olmaktan çıkmıştır. Kamu görevlileri bile siyasi düşüncelerini masaya yatırmakta sakınca görmemişlerdir. Yetki tecavüzleri olağanlaşmıştır. Ticari kaygı ihtirasları insanın önüne geçmiştir. Zaman hırsızlarına geniş alanlar açılmıştır. Sevgisizliğin miladı hızlanmıştır.
Eğitilmiş hafıza gücünü zorlamak yerine eğitilmemiş şovmenler çakma sözlerle halkı etkisi altına almışlardır. Bu noktada kendi sevgisizlikleri yanında; müzikler, çiçekler, ağaçlar ve hayvanlar sevgisiz kalmışlardır. Cüceler pamuk prensesi öptüklerinde kendilerini prens sanmışlardır. Bu bir anlık sanı onları mutlu etmiş, ama halk mutsuz olmuştur. Pamuk prensesi öpen prensler cüceler uyandıklarında gene cüce olduklarını görmüşlerdir.
Geleneksel olarak izmir halkı müziği, çiçeği, ağacı ve hayvanı sever. Çünkü izmir halkı bireydir, sürü değildir.