JAPON ATASÖZÜ
Senin değilse alma
Doğru değilse yapma
Gerçek değilse söyleme
Bilmiyorsan sus…
Ne güzel söylemiş Japonlar. Bu nedenle İkinci Dünya Savaşının kan ve barutundan, Nagazaki, Hiroşima’nın radyasyonundan, yani Simurg misali küllerinden, yıkılıp, yok olup tekrar doğmuş bir millet. Samuray kültürünün onuru ile yetişmiş bir ulus…
İkinci Dünya Savaşında kötü yöneticilerin aldıkları yanlış kararlarla yıkılıp yok olma noktasına gelip, küllerinden tekrar doğan bir ulus da Almanlar. Demek ki küllerinden tekrar DOĞUP dirilmek olası, Birinci Dünya Savaşının küllerinden, Sevr’den Lozan’a, Atamızın ve dedelerimizin emekleriyle küllerinden doğan müthiş bir Türkiye gibi…
Çanakkale Savaşında, çiçeği burnunda, 34 yaşındaki gencecik, başarılı subay Mustafa Kemal Atatürk bir destan yazmış. Bu destan Kurtuluş Savaşı, Devrimler ve inanılmaz bir enerjiyle Cumhuriyetin ilk 15-20 yılında devam etmiş, ulusumuz küllerinden doğmuş ancak daha sonra aynı birlik, beraberlik ruhu kalmamış, bugünlere gelmemiş…
BİZİM ATASÖZLERİMİZ
Bal tutan parmağını yalar
Devletin malı deniz, yemeyen keriz
Komşuda pişer, bize de düşer
Üzümünü ye, bağını sorma…
Yakışıyor mu bu Atasözleri bize? Neden eğitimimizde, kültürümüzde bunları silecek, unutturacak beceri yok, neden bir bunları değiştirecek onura, kudrete sahip değiliz? Nerede 1923lerin birlik beraberlik ruhu, Çanakkale Savaşının ruhu, bizler için ölüme giden o yiğit insanlar? Bir yanda şehit haberleri, diğer yanda birbirini yiyen siyasetçiler…
Yakışıyor mu Atamızın, dedelerimizin, Uğur Mumcuların, nice şehitlerin ulusuna bu tablo?