Kırmızı Karanfil…

Hikaye bu ya;
Artemis avlanmaya çıkar
kötü bir gündür
eli boş döner.
Ormanda flüt çalan genç bir çobana rastlar
çobanın müziğiyle hayvanları kaçırdığını düşünür.
Çok kızar,
genç adamın gözlerini oyup yere atar…

Çobanın masum olduğunu anlar,
öfkesinin kurbanı olmuştur tanrıça.
Pişmandır
ama yapabileceği bir şey yoktur…

Çobanın gözlerinin düştüğü toprakta ise
iki çiçek açar
kan kırmızısı
iki karanfil…

O gün bugündür
kırmızı karanfil
dökülen masum kanın simgesidir…

Binlerce yıldır
masumiyeti
sevgiyi
güzelliği
haksızlığı
pişmanlığı
barındırır kırmızı karanfil.
Erdemdir,
parayla satın alınamaz…