“Can cümleden azizdir!” derler.
Yani, can her şeyden ve herkesten önemlidir.
Bu gerçeğe rağmen:
Son yıllarda intiharlar peşpeşe.
Ailece, topluca veya birer ikişer.
En son Üniversite öğrencisi Sibel kızımız.
Yürekleri dağlayan bir not bırakarak:
“Kartımda bir lira var!” diyerek..
Hemen hemen tüm intiharların sebebi ortak:
“Ekonomik”…
***
Şimdi bu tablo karşısında…
“İntihar eden bireyler mi, yoksa doğrudan ükemiz mi?” sorusuna, “Sorumsuz sorumlular”ın cevap vermesi gerekir…
***
Ben üniversitede okurken 60’lı yıllarda İstanbul Üniversitesi’nde “Turan Emeksiz Lokantası” açılmıştı. Muhtaç öğrenciler o zamanki parayla bir liraya, diğerleri iki liraya dört kap yemek yiyebiliyorlardı... Sadece uzunca bir kuyruk beklemek gerekiyordu. İşte bu bekleme esnasında kuyruk bekleme yerinin duvarına pek çok öğrenci kendine göre bir şeyler karalardı.
Benim unutamadığım bir beyit şöyleydi:
“Ey koca Neron, yaktın koskoca Roma’yı,
Ben bütün kış yakamadım şu külüstür sobayı…”
***
Yokluğun belki de en çarpıcı ifadesiydi…
Şimdi öğrendim ki; üniversite rektörlüğü eski kararını geri almış ve öğrenciler yine yemeklerini yiyebileceklermiş.
Yani:
Basra harap olduktan sonra…
Sibel kızımız hayata veda ettikten sonra…
Bakın altını çizerek bir kere daha o meşhur sözü tekrarlıyorum:
“Tencerenin deviremeyeceği hükümet yoktur…”
Ve “tencere kaynamalı” ve fakat…
Tencere kaynayacağına, “kalaylanıyorsa” bu da asla çare değildir…
Yani:
Tencere “kalaylanarak” aş pişmez…
***
Kavga “yemek” kavgası değil; “ekmek” kavgasıdır ve bunun farkında olmayıp sürekli topu taca atanlar ve gündem değiştirenler hem vebalden ve hem de tarihin en ağır mahkümiyet kararından kendilerini kurtaramazlar…