Onlar
Kız ve erkektiler, küçücük, mahzun ve ürkek...
Mavi, yeşil, kara gözlerinde,
İncecik boyunlarına ve bedenlerine yakışmayan bir yalnızlık yüklüydüler.
Karşılaştık bir sabah ya da bir öğle vakti,
Merhaba dedik onlara... Merhaba!
Biz bir oda verdik, Onlar birer dünya sundu.
Biz bir tabak yemek koyduk,
Onlar toprağın bereketini taşıdı sofralarımıza...
Biz bir kere kokladık,
Onlar baharın tüm kokularını saçtı evimize.
Biz ellerini tuttuk, onlar yaşamı armağan etti bizlere...
Ş.Y. (Koruyucu Anne)
Her şey kıvırcık saçlı, pırıl pırıl gözlü, koşup oynayan bir çocukla başladı. O kadar çocuk arasında ilk dikkatimi ne çekti hatırlamıyorum. Belki annesini tanıdığım için, belki de gülen yüzde ortaya çıkan o bakışlar. Yüzlerce annenin yüzlerce çocuğundan biriydi. Konuşmaya başladık. Bu konuşma bildiğim ama henüz tanışmadığım bir dünyanın kapısını açtı bana. Kocaman, sevgi dolu Koruyucu Aile Dünyası...
Uzun yıllar yabancı filmlerde seyretmiştik, ailesi ile büyüme şansı olmayan çocukların farklı ailelerde büyümesini, yaşamasını. Sonra bir şekilde bizim ülkemizde de uygulanmaya başladı. O güne kadar sadece okumuştum. Hiç bir koruyucu aile ile tanışmamış, detaylarını incelememiştim. Biraz önyargı, biraz korku, daha çok yüzlerce acaba ile uzak durmuş, merakımı bastırmayı başarmıştım. Sonra sosyal medya da ilgimi çekmeye başladı, Korkmuyorum karanlıktan eskisi gbi, kalbinizi açın evinizi de...
Karanlıktan korkmak, korkmak ve koşarak anne babanın yanına sığınmak. Korkma ben burdayım sıcaklığını yaşamak... Sokakta, bakımevlerinde yaşayan binlerce çocuğun yaşama şansı bulamadığı o kocaman sevgi dünyası, artık ‘koruyucu aile bakım modeli‘ ile mümkün.
Her çocuğun bir aile yanında büyümeye hakkı vardır (Çocuk Hakları Sözleşmesi M. 20)’ye olan inanç ile bir sevgi yolculuğuna çıkan Denizli Koruyu Aile Derneği ile yollarımız böyle kesişti.
Acabalarım merakıma yenildi... Merakım cevaplar buldu...Önyargılarım sevgi, hoşgörü ve güven ile yer değiştirdi. Kocaman yüreklerin aydınlattığı gelecek ile tanışmak, farklı bir mutluluk yaşattı. Sokakta ya da bakımevlerinde yaşayan çocukların yuva sıcaklığını yaşama şanslarının olduğunu görmek umudumu arttırdı.
Evet minicik bir tohum ile başlayan, 5 yıl gibi kısa sürede kocaman meyve veren bir ağaç Denizli Koruyu Aile Derneği umut oldu. Dernek tarafından Hollanda International Child Development Initiatives (ICD) işbirliği ile yürütülen ve Denizli Barosu ve Rotary kulübü tarafından desteklenen Sivil Toplum Diyaloğu Sevgi Dolu Bir Ailede Büyümek Her Çocuğun Hakkı Projesi; devlet koruması altındaki çocuklarımızın sevgi dolu, güvenli ailelerde; nitelikli bir bakım ile buluşması ve koruyucu aile modelinin çocukların en yüksek yararına olabilmesi amacıyla uygulanabilmesi ve bir yasa tasarısı hazırlanmasını planlıyor.
Sevgi, Güven, Emek, Sorumluluk, Paylaşım ve Bilgi felsefesi ile bakımlarını üstlendikleri çocuklara koşulsuz sevgi sunan koruyucu aileler geleceğimiz çocuklarımızın hayatını aydınlatıyor.
Ne yazık ki, aydınlığın yanında karanlıkta var. ‘Gerçek ailemi hatırlamıyorum. Fakat bazen neden bıraktılar? diye merak ediyorum’... Kimbilir belki bir başkasının bıraktığı eli tutmak istersiniz... O eli tutmak ve karanlıktan korkma ben buradayım demek istersiniz... Kimbilir belki bir tabak yemekten, bir yataktan daha fazlasını; güveni, şefkati, mutluluğu vermek istersiniz...
Kimbilir belki sadece SEVMEK istersiniz...
www. koruyucuaile.org.tr