“Rotasını bilmeyen bir yelkenliye, hiçbir rüzgar yardımcı olamaz!” diyor ve ekliyor
Cervantes, kendinden de ünlü eseri Don Kişot’ta:
“Yol, handan daha iyidir... Ün ve zenginliğe inananlar, oraya vardıklarında yolculukları da bitmiştir. Yaşamın bütün amacını kaybederler onlar. Gerçekte ne han, ne de ulaşılacak son nokta vardır yaşamda. Yoldur önemli olan...Yol boyunca öğrendikleriniz, yaşamın anlamı ve keyfidir.”
Kendimiz için, ailemiz için, çevremiz için ve kentimiz için... Bir yol hayal etmek, hayatı anlamlı kılacak en önemli çabamız olacaktır. Varılan hiçbir noktayı bir son olarak görmeyip, o noktadan başlayan yeni bir yolculuğa çıkmak, hayatı yaşanır kılacaktır.
İsteklerimizle aramızda engeller olduğunu düşünmek, sadece tembelliğimizin mazeretidir. “Bir tek ben yapsam, ne fark eder ki!”, diye düşünmek en büyük yanılgıdır.
Elbette ki, insan yalnızdır. Elbette ki, kişi kendinden sorumludur. Arzu ettiğimiz olumlu değişimlerin gerçekleşmesi için yapabileceğimiz en önemli ve en basit katkı, önce kendimizde o değişim ve gelişimi görebilmektir. Birer birer, bizler değişip geliştikçe, ailemiz de, çevremiz de, kentimiz de istediğimiz gibi, yaşanası olacaktır.
İzmirli, seneler içinde kendinde gelişen refleksleriyle, aslında seçme hakkı kendine geldiğinde hep en iyi seçimleri yaptı. Sonradan gelenlerin de havasından, suyundan kaparak uyum sağladığı bu durum, kentin en güçlü yanını oluşturdu. Çok doğru bir tanımla, İzmir, İzmirlileştiriyor.
Romalı şair Lucretius, 2000 yıl önce, Roma halkını; “Semper Aliquaid Novi / Her zaman yeni bir şey istedikleri” için değersiz buluyordu. Ama biz Romalı değiliz. İzmirliyiz. Bir süredir İzmir’de işlerin daha iyi gitmesini istiyoruz. Ekonomide, sanatta, kültürde, çağdaş yaşamın tüm alanlarında kendimizi daha yukarılarda görmek istiyoruz. “Güzeller Güzeli” dediğimiz, “Ege’nin İncisi” olarak nitelediğimiz, “Türkiye’nin Batıya Açılan Penceresi” olarak gördüğümüz... İzmir.
Evet İzmir ve İzmirli, kendi yolunu bilmeli. İzmir ve İzmirli, nasıl bir kentte yaşamak istediğine karar vermeli. İzmir ve İzmirli, bunu başkasından ve başkalarından beklememeli. Unutulmamalıdır ki; en uzun yolculuklar bile, ufak bir adımla başlar.
Yerel seçim yaklaşırken, kentli ve medeni insanlar olarak, nereden gelip nereye gittiğimizi kullanacağımız oyu düşünerek değerlendirmeliyiz.
Şu güzel söz 31 Mart’a kadar aklımdan çıkmayacak: “Şehir, halkın hep birlikte yalnız kaldığı ortamdır.” (Prochnow)