Hakan Peker’in eskimiş ama…
Modasını kaybetmemiş şarkısı “Efsane” aslında…
Tam da…
Kuşadası için biçilmiş bir sıfattı…
Çünkü…
O küçücük, minicik balıkçı kasabası…
Dünya ölçeğinde bir turizm kenti olduysa…
Asla ve asla…
Tesadüf olarak kayıtlara geçemez…
Denizi olmayan Aydın’ın…
Sahildeki yıldızının adıdır Kuşadası…
60 yıldır kazasız–belasız taşıdığı…
Türkiye’nin ilk “turizm başkenti” unvanı…
Pandemi yüzünden…
“Ağlatan Turizmin Kalesi”ne dönüştü…
Istırap büyük…
Oteller… Acentalar… Turlar…
Halıcılar… Kuyum işi yapanlar…
Hepsi ama hepsi…
Bitik!
Kepenkler aylardır kapalı…
***
Ada’nın hüzünlü günlerine…
İçimiz kan ağlasa da devam edeceğiz ama…
Önce…
Kimliği “Ada” ile özdeşleşen…
Bir “Turizm Kahramanı”nı analım…
***
Adı; Özer Türk’tü…
İzmir Namık Kemal’den mezun oldu…
Siyasal okudu…
34 yaşında Kuşadası’na kaymakam oldu…
O sırada…
Takvimler 1962’yi gösteriyordu…
Türkiye bir askeri darbe yaşamış; kendine yön arıyordu…
Özer Türk…
O minicik sahil kasabasına kimlik kazandırdı…
Koltuğa oturur oturmaz tekne yaptırdı…
Ada’ya gelenleri bu tekneyle gezdirmeye başladı…
Böylece turizm için ilk adımı attı…
Vatandaşlarını…
Evlerini açarak turizm için kiraya vermelerine ikna etti…
“Kadınlar Plajı”nın isim babası oldu…
Sırf bu ad yüzünden millet Ada’ya akın etti…
Bugünkü Kısmet Otel’in olduğu yere otel yaptırmak istedi…
Engel çıkarttılar; direndi…
Sonunda otel yapıldı…
Birkaç ay sonra…
Danimarka Kraliçesi, balayı için Kuşadası’na geldi…
Dünya basını da beraberinde…
Artık “Cennet Ada” dünyanın gözbebeği olmaya namzettir…
***
Uzatmayalım…
50-60 yıl öncenin Kuşadası…
İstanbul’dan sonra…
Memlekete…
En fazla döviz getiren kasabası olarak tarihe geçti…
Dünyanın en önemli…
Destinasyon adreslerinden biri oldu; hep parmakla gösterildi…
Meryem Ana ve Antik Efes’in ziyarete açılmasıyla…
“Turizmde kim tutar Kuşadası’nı?”
Efsane’nin sloganı oldu…
Ya şimdi?
Cevap, yine bir şarkıyla gelsin; bu kez İbrahim Tatlıses’ten:
“Eser yok şimdi eski halinden…”
***
Daha yeni gördük…
Yarım asırlık Turizm Başkenti Kuşadası'nda…
Dükkanların neredeyse yüzde 80'i kapalı…
Barlar, restoranlar filan dahil…
Neden?
Turist yok…
Ne yabancısı, ne yerlisi…
Pandemi korkusu…
Turizmin Kalesi’nde her şeyi bıçakla keser gibi bitirmiş!
Ekonomik sıkıntı zirve yapmış!
Barbaros Bulvarı üzerindeki dükkanların tamamı kapalı…
Altyapı çalışması ise üstüne tuz-biber olmuş…
Şaşırırsınız…
Ekmek teknesini açan esnaf…
Artık “euro” ile çalışmayı unutmuş…
İş olsun da Türk Lirası olsun, fark etmez havasındalar…
Az da olsa…
İnönü Bulvarı üzerindeki dükkanlarda az-biraz hareketlilik var…
Aslında…
Ada’nın nüfusu 120 bin…
Pandemi yüzünden akın var; o rakam artık 200 bin…
Buna karşın…
Durum içler acısı…
***
Pandemi yüzünden…
Geçen yaz, gemi seferleri de sizlere ömür oldu!
Dükkan sahipleri kirayı istiyor…
Çarşıda günlerdir siftah yapmayanlar var…
“Bıçak kemiğe dayandı!” diyen esnafı kim koruyacak?
Bir zamanlar…
Turizm deyince…
“Antalya’yı sollayan Ada, bu günleri de mi görecekti?” diyerek…
Ağıt yakmak çare olamaz…
Eskiyi hatırlayalım…
Örneği çok olmasa da…
Bir vakitler…
Otellerde, pansiyonlarda yer bulamadıkları için…
Parklarda sabahlayan turistleriyle anılırdı…
Bugünün “Issız Ada”sı!
***
Bitiriyoruz…
Devlet Baba, göz ucuyla da olsa…
Bi’bakıverse…
Türk Turizmi’nin “Amiral Gemisi”ne…
Geç kalırsak…
Yazık olacak…
“Kum… Deniz… Güneş…” üçlüsüyle birlikte…
İnanç Turizmi’ni bu ülkede başlatan…
Güzelim Kuşadası’na…
Nokta…
Sonsöz: “Kuşadası, gönlümde var bir macerası… Kuşadası, aşkımın hatırası… / Coşkun Sabah…”