Fazla meyve zararlıymış…
Canan Karatay hoca hep söylüyor.
Meyve şekeri fruktoz, insülin direncine neden oluyormuş…
Kandaki yağ oranını yani trigliseriti yükseltiyormuş…
Ve de kilo yapıyormuş…
Bıdı bıdı bıdı…
Evet biliyorum, hepsine vakıfım.
Hatta tüm bu yan etkilerini yaşıyorum.
Ama gel gelelim bunlar…
Bardacık’a olan aşkımı dizginleyemiyor.
Bardacık’ı seviyorum.
***
Çok kişi karıştırır güzelim bardacık ile inciri.
İkisini de aynı sanırlar talihsizce…
Bardacık’ın biricik asil duruşunu gözden kaçırırlar.
Bardacık incirin üst versiyonudur oysa ki.
Hakim yakalı gömlek gibi kibarca uzanan sapıyla…
İnce yeşil kabuğuyla çok zariftir öncelikle.
Nazlıdır, çabuk örselenir özen ister.
Hele o “cık” eki yok mu…
Kim ki bakıp söylediyse…
Bundan sonra senin adın “Bardacık” olsun diye…
Ellerinden öperim.
Belli ki o da sevmiş, anlamış bardacığın farkını.
***
Sevenleri yolunu gözlerken bir sabah aniden ortaya çıkar…
Ağustos ortası gibi gösterir kendisini bardacık.
Bizim Göztepe’de erkencidir, bir aydır şenleniyor bizim tezgahlar.
Çevre ilçelerden en güzelleri gelir kapımıza.
Tombik tombik dizili bardacıkları gördüğümde…
Bilirim daha uzaktan hangileri en lezzetli.
Bilmeyenlere de anlatırım, incir diyenleri düzeltirim.
Bardacık bana babacığımı da hatırlatır.
Keyifle getirdiği bardacıkların önce olgunları yensin diye..
“Bunlar daha lezzetli, daha ballı” diyerek…
Tabağa özenle dizen ellerini unutamam.
***
Manavın önündeki nefsimle mücadelem…
Bir büyük kutu dolusu bardacıkla sonlanıyor her defasında.
İzmir’in kendine özgü meyvesi bardacık...
Bir top dondurma desem değil, bir dilim baklava değil...
Serin şerbetli damak dolusu bir lezzettir.
İncirden daha nazik, daha pahalıdır.
Vitamin ve minerallerle yenilenmenizi sağlar.
İçerdiği lif, manganez, potasyum, sodyum, magnezyum, fosfor ile...
Kalbi korur, bağışıklığı güçlendirir, sindirimi destekler.
Lezzet abidesi bardacığa zaafınız varsa yapacak bir şey yoktur.
Yaz aşkı gibi bir ay süreceğini bile bile…
“Boş ver hayat da kısa” der, umarsız…
Bardacık’ın cazibesine bırakırsınız kendinizi.
***
Şimdilerde sabah, öğle, akşam bardacık var hayatımda.
Gerçekten büyülü bir meyve.
“Seni seviyorum” deseniz mesela bardacığa…
'I love you'daki gibi tercüme kokulu olur sanki, kesmez.
Küt, ruhsuz bir çeviri gibi kalır.
“Take care” deki, “Kendine iyi bak” suniliğine benzer...
Bana göre ismini en başa koyacaksın sevdiğinin…
“Bardacık seni seviyorum” diyeceksin mesela.
Açıktan, dolu dolu, cömertçe…
Ki o da bilsin sevildiğini, utanmadan gülümsesin.