Yaş 55...
48 saat sonra eğer bir terslik çıkmazsa, bir yılın daha kıçına tekmeyi vuracağım...
70'li yılların başında çocuktum...
80'lerin ortasında delikanlı...
Nedense, o delikanlılık yıllarımda çakıldım kaldım hep!...
Ben mi ileriye yürümek istemedim, yoksa birileri mi itmedi; bilmiyorum!..
Beden olarak değil tabii ki, o yıllarda "çakılı" kalmam...
Kafa olarak çakıldım...
"Çok mu sevdin" derseniz, evet çok sevdim...
"Neyini sevdin" derseniz!..
Ne bileyim!..
O yılların masumiyetini sevdim meselâ...
Samimiyetini...
Yokluğunu sevdim...
"Yokluk da sevilir mi arkadaş, sen rahatsız mısın" demeyin sakın!..
Vallâ sevilir...
Billâ sevilir...
Çünkü "yokluk" paylaşmaktır...
Dostluktur...
Safları sıkılaştırmak, kenetlenmektir...
İşte bunları gördüm, bunları yaşadım ben o yıllarda...
Ve bu yüzden çok sevdim...
Yok yok!..
Dümdüz yazarak anlatamayacağım ben meramımı...
En iyisi, benim için şiir gibi geçen o yılları, şiir tadında anlatmaya çalışayım sizlere...
Buyrun okuyun...
***
ATIN BENİ...
Beni seksen'lere götürün...
Kalmak istemiyorum buralarda...
Hatta yetmişler'e atın beni...
Kıyısı da olur, ortası da...
Verin bilyelerimi, topacımı...
Çağırın İbo'yu, can arkadaşımı...
Sıkıştırsın annem yine cebime mendilimi...
Kızınca fırlatsın kafama pembe terliğini...
Yollayın beni çocukluğuma...
Hiç olmazsa gençlik yıllarıma...
Bekleyeyim tekrar Sibel'i o köşede...
Delikanlıyım ya!..
Dolu durmasın biralar şişede...
Hadi verin bana o yılları...
Farketmez, bir daha yaşarım ayrılıkları...
Biliyorum sırasını, hiç merak etme...
Önce Vildan gitti, arkasından Mine...
Söz, gelmeyeceğim tekrar buralara...
Alışırım ben yine fukaralıklara...
Sizin olsun bugünler, hatta yarınlar...
Yeter bana saflık kokan o masum yıllar...
***
İşte böyle...
Umarım bu dizelerde, 80'lere olan özlemimi birazcık da olsa anlamışsınızdır...
Ama bu yazıyı yazdıktan sonra şunu farkettim!..
Benim sorunum galiba o yıllara dönmek değil...
Bu yıllarda KALMAMAK!..
Peki ya, bu yazıyı okuyan SEN!..
Kalmak istiyor musun hâlâ BURALARDA?..